اجاره نامه صوری برای تمکین

اجاره نامه صوری برای تمکین، سندی است که زوج با هدف ظاهرسازی برای فراهم آوردن مسکن مناسب و سلب حق نفقه از زوجه، آن را ارائه می دهد. این اقدام حقوقی، اغلب برای فرار از تعهدات مالی و اثبات نشوز زوجه صورت می گیرد، در حالی که منزل معرفی شده فاقد شرایط لازم برای سکونت بوده و یا قصد واقعی برای اسکان در آن وجود ندارد. در چنین شرایطی، زوجه باید با آگاهی کامل از حقوق خود و راه های قانونی اثبات صوری بودن اجاره نامه، از تضییع حقوق خود جلوگیری نماید.

در نظام حقوقی خانواده، تمکین و نفقه دو رکن اساسی برای حفظ بنیان خانواده و تامین حداقل های زندگی مشترک محسوب می شوند. گاهی اوقات، اختلافات زناشویی به جایی می رسد که یکی از طرفین، به ویژه زوج، با هدف رهایی از پرداخت نفقه یا الزام زوجه به بازگشت به زندگی مشترک، دست به اقداماتی می زند که می تواند پیچیدگی های حقوقی زیادی ایجاد کند. یکی از این اقدامات، ارائه «اجاره نامه صوری» در دعاوی تمکین است. این سند، که ظاهری قانونی دارد اما فاقد اراده واقعی برای سکونت و تامین مسکن مناسب است، می تواند چالش های جدی برای زوجه به همراه داشته باشد.

شناخت دقیق اجاره نامه صوری، تفاوت آن با یک اجاره نامه واقعی و آشنایی با راهکارهای حقوقی برای شناسایی، اثبات صوری بودن و دفاع در برابر آن، برای تمامی افراد درگیر در دعاوی تمکین، به ویژه زوجه، از اهمیت حیاتی برخوردار است. این مقاله با رویکردی تحلیلی و کاربردی، به بررسی ابعاد مختلف این پدیده حقوقی می پردازد و یک نقشه راه کامل برای شناسایی، اثبات و مقابله با اجاره نامه های صوری ارائه می دهد تا حقوق افراد در مسیر عدالت تضییع نگردد.

مفاهیم کلیدی؛ تمکین و نفقه در بستر حقوقی

برای درک صحیح پدیده اجاره نامه صوری برای تمکین، ابتدا باید به مفاهیم پایه حقوق خانواده نظیر تمکین و نفقه به صورت دقیق پرداخت. این مفاهیم، ستون فقرات دعاوی خانواده را تشکیل می دهند و آگاهی از آن ها برای هر دو طرف دعوا حیاتی است.

تمکین چیست و چرا مرد خواهان آن است؟

تمکین در اصطلاح حقوقی به معنای پذیرش ریاست مرد بر خانواده و ایفای وظایف زناشویی است که در دو قالب «تمکین عام» و «تمکین خاص» تعریف می شود.

تمکین عام به معنای اطاعت از شوهر در مسائل کلی زندگی مشترک نظیر تعیین محل سکونت، نحوه اداره منزل، و سایر امور معقولی است که در چارچوب عرف و قانون قرار می گیرند. این مفهوم، شامل تبعیت از تصمیمات زوج در راستای مصالح خانواده است، مشروط بر آنکه این تصمیمات مغایر با حقوق شرعی و قانونی زوجه نباشد. بر اساس ماده 1105 قانون مدنی، ریاست خانواده با شوهر است که این ریاست مستلزم وظایفی برای زن نیز هست.

تمکین خاص نیز به معنای فراهم بودن زوجه برای برقراری روابط زناشویی متعارف و معقول با همسر خود است، مگر اینکه مانع شرعی یا قانونی موجهی وجود داشته باشد. موانعی نظیر بیماری های خاص، ایام عادت ماهانه، یا بارداری می توانند از مصادیق موجه عدم تمکین خاص باشند. در صورت عدم تمکین بدون عذر موجه، زن «ناشزه» محسوب شده و مهم ترین اثر حقوقی آن، قطع نفقه خواهد بود.

وظیفه اصلی زوج در تأمین مسکن مناسب، یکی از الزامات اولیه برای امکان تمکین زوجه است. ماده 1107 قانون مدنی به صراحت بیان می دارد که نفقه شامل مسکن، البسه، غذا، اثاث منزل و هزینه های درمانی و بهداشتی و خادم (در صورت عادت زوجه یا احتیاج به واسطه نقصان یا مرض) می شود. بنابراین، تا زمانی که زوج مسکن مناسب و در شأن زوجه را فراهم نکرده باشد، نمی توان زوجه را ملزم به تمکین دانست. انتخاب مسکن مشترک نیز، مطابق ماده 1114 قانون مدنی، با زوج است، مگر آنکه ضمن عقد نکاح یا قرارداد دیگری، حق تعیین مسکن به زوجه واگذار شده باشد.

دعوای الزام به تمکین و انگیزه های پشت آن

دادخواست الزام به تمکین، دعوایی است که زوج در صورتی که زوجه بدون دلیل موجه منزل مشترک را ترک کرده یا از ایفای وظایف زوجیت خودداری کند، اقامه می نماید. هدف اصلی این دادخواست، بازگرداندن زوجه به منزل مشترک و ایفای وظایف همسری است. شرایط اقامه آن شامل ترک منزل توسط زوجه، عدم وجود عذر موجه برای این ترک، و فراهم بودن شرایط زندگی مشترک توسط زوج است.

انگیزه های زوج برای طرح این دعوا می تواند متفاوت باشد. در برخی موارد، هدف واقعی زوج، بازگرداندن زوجه و ادامه زندگی مشترک است. اما در بسیاری از پرونده ها، به ویژه در شرایطی که امکان ادامه زندگی مشترک از بین رفته است، انگیزه اصلی زوج ممکن است صرفاً رهایی از پرداخت نفقه به زوجه باشد. این امر با اثبات نشوز زوجه محقق می شود؛ زیرا زن ناشزه مستحق نفقه نخواهد بود.

تفاوت الزام به تمکین واقعی و صوری در همین جا نمایان می شود. در الزام به تمکین واقعی، زوج واقعاً قصد ادامه زندگی و تامین مسکن مناسب را دارد. اما در دعوای الزام به تمکین صوری، زوج تنها به دنبال اثبات ظاهری فراهم بودن شرایط تمکین است، بدون اینکه قصد واقعی برای فراهم آوردن زندگی مشترک داشته باشد. اینجاست که مسئله اجاره نامه صوری برای تمکین مطرح می شود که هدف آن، فریب دادگاه و اثبات صوری فراهم بودن مسکن است.

شناسایی و نشانه های اجاره نامه صوری برای تمکین

اجاره نامه صوری برای تمکین یکی از چالش های مهم در دعاوی خانواده است که تشخیص آن نیازمند دقت و شناخت نشانه های خاص است. این نوع سند، به رغم ظاهر قانونی، در باطن فاقد قصد واقعی برای اسکان و تامین زندگی مشترک است و صرفاً برای رسیدن به اهداف حقوقی خاصی نظیر قطع نفقه یا اثبات نشوز زوجه ارائه می شود.

اجاره نامه صوری در دعاوی تمکین چیست و چرا ارائه می شود؟

اجاره نامه صوری در بستر دادگاه خانواده، قراردادی است که ظاهراً برای اجاره ملکی جهت سکونت زوجه تنظیم شده، اما در واقع، قصد و اراده حقیقی طرفین (موجر و مستاجر) بر سکونت و استفاده از آن ملک وجود ندارد. این اجاره نامه معمولاً فاقد شرایط یک منزل مسکونی واقعی بوده و بیشتر یک ترفند حقوقی برای پیشبرد اهداف زوج در دعوای تمکین است.

اهداف اصلی زوج از ارائه اجاره نامه صوری عبارتند از:

• فرار از پرداخت نفقه: با اثبات اینکه زوج مسکن را فراهم کرده و زوجه بدون دلیل موجه تمکین نمی کند، زوج می تواند از پرداخت نفقه معاف شود.
• اثبات نشوز زوجه: اگر دادگاه تشخیص دهد که مسکن مناسب فراهم شده و زوجه تمکین نکرده است، حکم به نشوز زوجه صادر می شود.
• پوشاندن عدم توانایی مالی: گاهی زوج توانایی مالی لازم برای تامین مسکن مناسب را ندارد و با اجاره نامه صوری، تلاش می کند این ناتوانی را پنهان کند.
• فشار بر زوجه: با هدف تحت فشار قرار دادن زوجه برای بازگشت به زندگی مشترک یا قبول شروط خاص، این اقدام صورت می گیرد.

اثبات صوری بودن اجاره نامه تمکین، فراتر از یک ادعای ساده است و نیاز به ارائه دلایل و مدارک مستدل به دادگاه دارد.

قرائن کلیدی برای تشخیص صوری بودن اجاره نامه

تشخیص صوری بودن اجاره نامه، نیازمند بررسی دقیق و موشکافانه جزئیات ملک و شرایط قرارداد است. نشانه های متعددی وجود دارد که می تواند به اثبات صوری بودن اجاره نامه تمکین کمک کند:

ویژگی های ملک مورد ادعا

• عدم قابلیت سکونت: ملک فاقد امکانات اولیه زندگی نظیر آب، برق، گاز، تلفن یا فاضلاب باشد.
• متروکه یا مخروبه بودن: ملک در وضعیت نامناسب و غیرقابل سکونت قرار داشته باشد، مانند اینکه سال هاست متروکه مانده یا مخروبه است.
• فاقد اثاثیه: منزل معرفی شده کاملاً خالی از اثاثیه اولیه زندگی باشد.
• آدرس نامشخص یا غیرواقعی: آدرس اعلامی ملک مبهم، ناقص، یا حتی غیرواقعی باشد.
• فاصله نامعقول: ملک در مکانی دورافتاده و با فاصله زیاد از محل زندگی قبلی زوجه، محل کار او، یا امکانات شهری (مانند حمل و نقل عمومی، مراکز خرید، درمانی) قرار داشته باشد که سکونت در آن عملاً دشوار است.
• کوچک تر از شأن زوجه: مساحت و امکانات ملک به هیچ وجه در شأن و منزلت اجتماعی و خانوادگی زوجه نباشد.

مندرجات و شرایط اجاره نامه

• مبلغ اجاره غیرمتعارف: مبلغ اجاره بها بسیار ناچیز یا به نحو غیرعادی بالا باشد که با عرف منطقه یا ارزش واقعی ملک همخوانی نداشته باشد.
• عدم ذکر جزئیات مهم: در اجاره نامه به جزئیات ضروری مانند مدت دقیق اجاره، مبلغ رهن و اجاره، نحوه پرداخت و سایر شروط اساسی اشاره نشده باشد.
• تاریخ تنظیم پس از اختلاف: تاریخ تنظیم اجاره نامه درست پس از بروز اختلاف جدی بین زوجین یا پس از ترک منزل توسط زن و طرح دعوای تمکین باشد.
• خط خوردگی و اصلاحات: وجود خط خوردگی های زیاد، اصلاحات غیرمعمول یا عدم یکنواختی در متن قرارداد.
• عدم ثبت رسمی: اجاره نامه به صورت دستی و بدون مراجعه به بنگاه املاک رسمی یا سامانه ثبت اسناد و املاک تنظیم شده باشد.

طرفین اجاره نامه و وضعیت سکونت

• روابط خویشاوندی نزدیک: موجر و مستاجر (زوج) دارای روابط خویشاوندی بسیار نزدیک مانند پدر، برادر، دایی، عمو یا حتی دوست صمیمی باشند که احتمال تبانی را افزایش می دهد.
• عدم حضور و سکونت واقعی زوج: زوج خود در این ملک سکونت ندارد و در واقع، محل سکونت او در جای دیگری است.
• عدم اطلاع همسایگان: همسایگان یا اهالی محل از سکونت زوج در آن ملک یا حتی از اجاره شدن ملک توسط او بی اطلاع باشند.
• قفل بودن درب ملک: در هنگام مراجعه، درب ملک قفل باشد و امکان ورود به آن فراهم نگردد.

وضعیت حقوقی و ثبتی ملک

• عدم ثبت در سامانه املاک و مستغلات: اجاره نامه فاقد کد رهگیری رسمی از سامانه ثبت املاک و مستغلات باشد.
• ملک فاقد سند رسمی: ملک دارای سند رسمی نباشد یا ابهامات جدی در مالکیت آن وجود داشته باشد.
• تکرار آدرس: زوج از یک آدرس/ملک خاص به دفعات در پرونده های مختلف به عنوان منزل تمکین استفاده کرده باشد.

قبوض خدماتی و مدارک مالی

• عدم مصرف خدمات: قبوض آب، برق، گاز و تلفن ملک نشان دهنده عدم مصرف یا مصرف بسیار ناچیز برای مدت طولانی باشد.
• عدم وجود مدارک پرداخت: مدارکی دال بر پرداخت اجاره بها یا واریز آن به حساب موجر وجود نداشته باشد.

توجه به تمامی این نشانه ها و جمع آوری مستندات مربوطه، گامی اساسی در نحوه ابطال اجاره نامه صوری برای تمکین و دفاع حقوقی مؤثر است.

شناخت دقیق قرائن و نشانه های صوری بودن اجاره نامه، ابزاری قدرتمند برای زوجه در مواجهه با دعوای الزام به تمکین و حفظ حقوق قانونی وی محسوب می شود.

راهکارهای حقوقی و عملی؛ اثبات صوری بودن اجاره نامه و دفاع مؤثر

پس از شناسایی نشانه های اجاره نامه صوری، گام بعدی، اثبات این صوری بودن در دادگاه و دفاع حقوقی مؤثر است. این بخش به تفصیل به راهکارهای عملی و حقوقی می پردازد که می تواند در این مسیر یاری رسان باشد.

گام به گام: نحوه اثبات صوری بودن اجاره نامه در دادگاه

اثبات صوری بودن اجاره نامه، نیازمند جمع آوری ادله و ارائه آن ها به دادگاه است. زوجه باید با دقت و مستدل، ادعای خود را اثبات کند.

درخواست تحقیق و معاینه محلی از دادگاه

یکی از مهم ترین و عملی ترین راهکارها، درخواست تحقیق و معاینه محلی اجاره نامه تمکین از دادگاه است. زوجه باید طی لایحه ای مستدل، با ذکر دلایل و قرائن موجود، از دادگاه بخواهد که قرار تحقیق و معاینه محلی صادر کند. در این صورت، قاضی یا مأمور اجرای دادگاه به همراه طرفین (یا نماینده آن ها) و در صورت لزوم کارشناس، از ملک مورد ادعا بازدید کرده و گزارشی از وضعیت آن تهیه می کنند.

در این معاینه، نکات زیر باید مورد توجه و ثبت قرار گیرد:

• آیا درب ملک قفل و بست است و آیا به نظر می رسد مدت هاست کسی در آن سکونت نداشته است؟
• آیا منزل خالی از اثاثیه اولیه زندگی است؟
• وضعیت ظاهری ملک (متروکه، مخروبه، تکمیل نشده، یا فاقد امکانات).
• وضعیت قبوض خدماتی (آب، برق، گاز، تلفن) و سابقه مصرف آن ها.
• پرس وجو از همسایگان در مورد سکونت زوج در آن ملک یا اطلاع از اجاره آن.

گزارش مأمور اجرا و قاضی، یک سند رسمی و معتبر برای دادگاه تلقی می شود و تأثیر بسزایی در اقناع قاضی دارد.

استفاده از کارشناس رسمی دادگستری

نقش کارشناس رسمی برای اجاره نامه صوری بسیار حیاتی است. زوجه می تواند درخواست ارجاع پرونده به کارشناس رسمی دادگستری در رشته امور املاک و مستغلات را مطرح کند. کارشناس، با بررسی دقیق ملک، می تواند در مورد موارد زیر اظهارنظر کند:

• قابلیت سکونت ملک و مطابقت آن با عرف و شأن زوجه.
• ارزش واقعی اجاره بها و رهن ملک در مقایسه با مبلغ مندرج در اجاره نامه (مبلغ غیرواقعی).
• وضعیت سازه، تأسیسات و امکانات ملک.

گزارش کارشناسی، به دلیل ماهیت تخصصی و فنی، از ادله قوی برای اثبات صوری بودن اجاره نامه به شمار می رود.

استعلام از مراجع ذی صلاح

استعلام از نهادهای مختلف می تواند به جمع آوری اطلاعات موثق کمک کند:

• شرکت های خدمات رسان: درخواست استعلام از شرکت های آب، برق، گاز و مخابرات برای بررسی سوابق مصرف در ملک مورد نظر. عدم مصرف یا مصرف بسیار کم، می تواند دلیلی بر عدم سکونت باشد.
• شهرداری: استعلام از شهرداری برای وضعیت کاربری ملک (مسکونی یا غیرمسکونی)، پروانه ساخت، پایان کار و هرگونه تخلف ساختمانی.
• اداره ثبت اسناد و املاک: برای بررسی مالکیت ملک، سوابق ثبتی و احیاناً ثبت اجاره نامه های دیگر برای همان ملک.
• بانک ها: در صورت امکان و وجود شواهدی مبنی بر پرداخت اجاره بها به حساب خاص، می توان درخواست بررسی تراکنش های مالی مربوط به اجاره را مطرح کرد.

شهادت شهود معتبر

شهادت شهود می تواند یکی دیگر از دلایل مهم در دادگاه باشد. همسایگان، املاک داران محل، نگهبان ساختمان یا سایر مطلعین که می توانند گواهی دهند که ملک مورد ادعا خالی بوده، یا زوج در آن سکونت نداشته است، می توانند به دادگاه کمک کنند. شرایط شهادت باید مطابق با موازین قانونی باشد و شهود دارای شرایط لازم برای شهادت باشند.

ادله اثبات دیگر

زوجه می تواند از هر مدرک دیگری که می تواند صوری بودن اجاره نامه را اثبات کند، استفاده نماید:

• عکس و فیلم از وضعیت ملک و خالی بودن آن.
• پیامک ها، مکالمات ضبط شده (با رعایت قوانین مربوط به محرمانگی) یا ایمیل هایی که نشان دهنده عدم قصد سکونت یا صوری بودن اجاره نامه باشد.
• مدارکی که نشان دهنده سکونت زوج در محل دیگری باشد (مثلاً فیش حقوقی با آدرس کاری دیگر، یا گواهی از محل کار).
• گواهی استشهادیه محلی که توسط اهالی و معتمدین محل امضا شده و مؤید عدم سکونت در ملک مورد نظر است.

دفاع حقوقی در برابر دعوای تمکین با اجاره نامه صوری (برای زوجه)

اگر زوجه با دعوای الزام به تمکین مواجه شد و دلیل او برای عدم تمکین، صوری بودن اجاره نامه یا نامناسب بودن منزل معرفی شده توسط زوج باشد، باید به نحو مؤثر از خود دفاع کند.

تنظیم لایحه دفاعیه جامع و مستند اولین و مهم ترین گام است. این لایحه باید تمامی ادله اثباتی جمع آوری شده برای صوری بودن اجاره نامه را به همراه مدارک پیوست، به تفصیل شرح دهد.

حتی در صورت عدم اثبات صوری بودن اجاره نامه، زوجه می تواند دلایل موجه دیگری برای عدم تمکین خود مطرح کند که این دلایل، حق نفقه او را ساقط نمی کند. این موارد رد دعوای تمکین زوج شامل موارد زیر است:

• حق حبس: ماده 1085 قانون مدنی بیان می دارد: زن می تواند تا مهر به او تسلیم نشده، از ایفاء وظایفی که در مقابل شوهر دارد امتناع کند؛ مشروط بر این که مهر او حال باشد و این امتناع مسقط حق نفقه نخواهد بود. این حق تا زمان دریافت مهریه حال زوجه پابرجا است.
• خوف ضرر جانی، مالی یا شرافتی: مطابق ماده 1115 قانون مدنی، اگر زوجه ثابت کند که بودن او در یک خانه با شوهر موجب خوف ضرر جانی، مالی یا شرافتی برای او است، می تواند مسکن علیحده (جداگانه) اختیار کند و در این صورت، مادام که معذور است، نفقه بر عهده شوهر خواهد بود.
• سوء معاشرت زوج: رفتار خشونت آمیز، اعتیاد، یا سایر مصادیق سوء معاشرت که زندگی را برای زوجه غیرقابل تحمل می کند.
• ابتلا به بیماری های مقاربتی مسری توسط زوج: در این حالت، زوجه از تمکین خاص معاف است.
• عدم شأنیت منزل معرفی شده با وضعیت زوجه: حتی اگر اجاره نامه صوری نباشد، ممکن است منزل معرفی شده از نظر موقعیت، امکانات یا مساحت، در شأن و منزلت اجتماعی و خانوادگی زوجه نباشد.
• حق تعیین مسکن: در صورتی که ضمن عقد نکاح یا قرارداد دیگری، حق تعیین مسکن به زوجه واگذار شده باشد، زوجه می تواند از این حق استفاده کرده و از سکونت در منزل معرفی شده توسط زوج خودداری کند.

در کنار دفاع، زوجه می تواند درخواست تأمین خواسته برای نفقه معوقه و جاریه را مطرح کند تا در صورت صدور حکم به نفع او، بتواند حقوق مالی خود را وصول نماید.

پیامدهای حقوقی و کیفری ارائه اجاره نامه صوری (برای زوج)

ارائه اجاره نامه صوری برای تمکین، نه تنها به نفع زوج نخواهد بود، بلکه می تواند پیامدهای حقوقی و حتی کیفری جدی برای او در پی داشته باشد. این پیامدها نشان می دهد که این اقدام، یک راهکار قانونی و موجه نیست.

مهمترین پیامدها عبارتند از:

• رد دعوای الزام به تمکین زوج و الزام به پرداخت نفقه: اگر صوری بودن اجاره نامه اثبات شود، دادگاه دعوای زوج را رد کرده و او را ملزم به پرداخت نفقه معوقه و جاریه زوجه خواهد کرد.
• امکان طرح دعوای جعل یا استفاده از سند مجعول علیه زوج: در صورتی که اجاره نامه به صورت ساختگی و با قصد فریب دادگاه تنظیم شده باشد، زوجه می تواند علیه زوج به اتهام جعل یا استفاده از سند مجعول شکایت کیفری کند که مجازات های سنگینی در پی خواهد داشت.
• مسئولیت کیفری احتمالی: در صورت اثبات سوء نیت و ارائه اسناد خلاف واقع به دادگاه، زوج ممکن است مشمول اتهام تزویر در اوراق قضایی یا سایر جرایم مرتبط با فریب دادگاه شود که دارای مسئولیت کیفری است.
• از دست دادن اعتبار و اعتماد نزد قاضی: اقدام به فریب دادگاه، باعث از بین رفتن اعتبار زوج نزد قاضی پرونده می شود و در تصمیم گیری های بعدی دادگاه ممکن است این بی اعتمادی تأثیرگذار باشد.

بنابراین، زوجین باید آگاه باشند که استفاده از این ترفندهای حقوقی نه تنها سودی نخواهد داشت، بلکه می تواند عواقب زیانباری برای آنان به همراه آورد.

نتیجه گیری: از سردرگمی تا احقاق حق؛ نقش آگاهی حقوقی در مواجهه با اجاره نامه صوری

پدیده اجاره نامه صوری برای تمکین، یکی از پیچیدگی های رایج در دعاوی خانواده است که می تواند حقوق و موقعیت قانونی زوجه را به خطر اندازد. در این مقاله به تفصیل به ماهیت اجاره نامه صوری، انگیزه های پشت پرده آن، و مهم تر از همه، نشانه ها و قرائن کلیدی برای تشخیص صوری بودن اجاره نامه پرداختیم. از بررسی ویژگی های ملک نامناسب و مندرجات غیرمتعارف قرارداد تا روابط طرفین و عدم مصرف خدمات، هر یک می توانند سرنخ های مهمی برای اثبات صوری بودن اجاره نامه باشند.

همچنین، راهکارهای عملی و حقوقی نظیر درخواست تحقیق و معاینه محلی، بهره گیری از نظرات کارشناس رسمی دادگستری، استعلام از مراجع ذی صلاح و شهادت شهود معتبر، به عنوان ابزارهای قدرتمند برای اثبات صوری بودن اجاره نامه در دادگاه معرفی شدند. آگاهی از دلایل موجه برای عدم تمکین، مانند حق حبس و خوف ضرر جانی، مالی یا شرافتی، به زوجه این امکان را می دهد تا حتی در صورت عدم اثبات صوری بودن اجاره نامه، از حقوق قانونی خود دفاع کند. در نهایت، به پیامدهای حقوقی و کیفری ارائه اجاره نامه صوری برای زوج اشاره شد که نشان دهنده تبعات سنگین این اقدام غیرقانونی است.

در مواجهه با این نوع دعاوی، آگاهی حقوقی و اقدام هوشمندانه و مستدل، سنگ بنای احقاق حق و جلوگیری از تضییع حقوق است. از این رو، اکیداً توصیه می شود که افراد درگیر در چنین پرونده هایی، برای حفظ حقوق خود و پیمودن صحیح مسیر قانونی، حتماً از مشاوره و کمک وکیل متخصص و باتجربه در امور خانواده بهره مند شوند. تصمیمات حقوقی در این زمینه باید با دقت و بر پایه دانش حقوقی کافی اتخاذ گردند تا از پیامدهای ناخواسته جلوگیری شود. برای مشاوره تخصصی بیشتر و راهنمایی در پرونده های مشابه، می توانید با کارشناسان حقوقی ما تماس بگیرید.