خلاصه کتاب داستایوسکی و فلسفه: جستارهایی درباره جنایت و مکافات ( نویسنده رابرت گوای )

کتاب «داستایوسکی و فلسفه: جستارهایی درباره جنایت و مکافات» اثر رابرت گوای، تحلیل عمیقی از ابعاد اخلاقی، وجودی و متافیزیکی رمان جاودانه فئودور داستایفسکی را ارائه می دهد. این اثر، فراتر از یک خلاصه داستانی ساده، به بررسی لایه های پنهان فلسفی در انگیزه ها و پیامدهای کنش های شخصیت راسکولنیکف می پردازد.

رابرت گوای در این کتاب ارزشمند، تفسیری منحصربه فرد از «جنایت و مکافات» ارائه می دهد که خوانندگان را به درک عمیق تری از پیچیدگی های ذهنی و اخلاقی شخصیت های داستایفسکی فرامی خواند. او با رویکردی موشکافانه، به بررسی مفاهیم بنیادین نهفته در این شاهکار ادبی می پردازد و نور تازه ای بر اندیشه های داستایفسکی می تاباند. این مقاله به خلاصه و تحلیل جامع دیدگاه های گوای در این اثر مهم می پردازد و راهنمایی برای علاقه مندان به فلسفه داستایفسکی و مطالعه عمیق تر «جنایت و مکافات» از منظر گوای خواهد بود. این رویکرد به ویژه برای دانشجویان ادبیات و فلسفه و همچنین خوانندگانی که به دنبال درک فراتر از متن رمان هستند، بسیار سودمند است.

رابرت گوای کیست و چرا به داستایفسکی می پردازد؟

رابرت گوای (Robert Guay) یکی از برجسته ترین محققان و فلاسفه ای است که عمر خود را صرف تحلیل و تفسیر عمیق آثار فئودور داستایفسکی کرده است. او نه تنها یک منتقد ادبی، بلکه یک فیلسوف متفکر است که با نگاهی دقیق به ابعاد اخلاقی، دینی، و اگزیستانسیالیستی در رمان های داستایفسکی می پردازد. تخصص گوای در زمینه فلسفه روسی و ادبیات قرن نوزدهم، به او این امکان را داده تا با بصیرتی بی نظیر، به واکاوی پیچیدگی های ذهنی شخصیت های داستایفسکی بپردازد.

انتخاب «جنایت و مکافات» برای تحلیل های فلسفی گوای تصادفی نیست. این رمان، به دلیل طرح پرسش های بنیادین درباره طبیعت خیر و شر، اخلاق، آزادی اراده، گناه، و رستگاری، بستر مناسبی برای کاوش های فلسفی فراهم می آورد. گوای معتقد است که داستایفسکی در این رمان، نه تنها یک داستان هیجان انگیز از یک قتل و پیامدهای آن را روایت می کند، بلکه یک آزمایش فکری عظیم را به تصویر می کشد که در آن ایده های فلسفی در قالب زندگی واقعی شخصیت ها مورد آزمون قرار می گیرند. او با تمرکز بر روانکاوی فلسفی و بررسی موشکافانه دیالوگ های درونی و بیرونی شخصیت ها، به دنبال آشکارسازی لایه های پنهان معنایی است که بسیاری از خوانندگان ممکن است در نگاه اول از آن غافل شوند.

رویکرد کلی گوای در تحلیل آثار ادبی، فراتر از نقد صرفاً ادبی است. او به اخلاق، متافیزیک، وجودگرایی و روانکاوی فلسفی به عنوان ابزارهایی برای رمزگشایی از پیام های عمیق تر داستایفسکی نگاه می کند. از دیدگاه گوای، داستایفسکی یک فیلسوف رمان نویس است که با خلق شخصیت های پیچیده و قرار دادن آن ها در موقعیت های بغرنج اخلاقی، خواننده را به تأمل درباره اساسی ترین پرسش های هستی شناختی و اخلاقی وا می دارد. کتاب «داستایوسکی و فلسفه» به همین دلیل نه تنها برای علاقه مندان به داستایفسکی، بلکه برای هر کسی که به فلسفه و نقش آن در درک تجربه انسانی علاقه مند است، اثری ضروری و روشنگر محسوب می شود.

فصول محوری کتاب گوای: جستار در عمق جنایت و مکافات

۳.۱. جستار اول: تولد انسان فوق العاده و مرگ اخلاق (تحلیل انگیزه راسکولنیکف)

رابرت گوای در این جستار به تحلیل عمیق «نظریه انسان فوق العاده» راسکولنیکف می پردازد. گوای نشان می دهد که چگونه راسکولنیکف، تحت تأثیر فقر، انزوا و غرور فکری، خود را در جایگاهی قرار می دهد که از قوانین اخلاقی رایج جامعه برتر می داند. او معتقد است که برخی افراد، از جمله ناپلئون، حق دارند برای رسیدن به اهداف بزرگ تر، از مرزهای اخلاقی عبور کنند و حتی دست به جنایت بزنند. گوای این نظریه را نه تنها به عنوان یک توجیه برای قتل، بلکه به عنوان نمادی از یک بحران عمیق تر اخلاقی و وجودی در جامعه مدرن تفسیر می کند.

گوای در تحلیل انگیزه راسکولنیکف، تأکید می کند که قتل پیرزن رباخوار صرفاً نتیجه فقر یا انتقام نیست، بلکه تلاشی برای اثبات این نظریه به خود و جهان است. راسکولنیکف می خواهد با «عبور از خط»، خود را در دسته «انسان های فوق العاده» قرار دهد و توانایی خود را برای فراتر رفتن از وجدان و اخلاق متداول محک بزند. گوای این تلاش را به عنوان یک خودفریبی تراژیک و یک نبرد درونی با ذات اخلاقی انسان بررسی می کند. او با ظرافت نشان می دهد که چگونه این نظریه به جای قدرت بخشیدن به راسکولنیکف، او را به ورطه تباهی روانی و عذاب وجدان می کشاند.

در ادامه این جستار، گوای به مقایسه دیدگاه راسکولنیکف با اندیشه های نیچه و سایر فلاسفه اگزیستانسیالیست می پردازد. او نقاط اشتراک و افتراق این ایده ها را برجسته می کند؛ در حالی که نیچه بر اراده معطوف به قدرت و خلق ارزش های جدید توسط ابرانسان تأکید دارد، گوای نشان می دهد که داستایفسکی (و به تبع آن راسکولنیکف) چگونه با چالش های عملی و پیامدهای فاجعه بار این ایده ها در زندگی واقعی روبرو می شوند. از منظر گوای، داستایفسکی نقدی عمیق بر نهیلیسم و پیامدهای اخلاقی آن در فرد و جامعه ارائه می دهد و نشان می دهد که «مرگ اخلاق» چگونه به «مرگ روح» منجر می شود. تحلیل فلسفی رابرت گوای از جنایت و مکافات، در این بخش، به یکی از مهمترین کانون های توجه او تبدیل می شود و اندیشه های رابرت گوای درباره راسکولنیکف را به وضوح ترسیم می کند.

۳.۲. جستار دوم: دیالکتیک جنایت و مکافات روانی (عذاب وجدان و پیامدهای آن)

در این بخش، رابرت گوای تفسیر خود را از ماهیت «مکافات» راسکولنیکف ارائه می دهد. او با تأکید بر اینکه مکافات اصلی راسکولنیکف نه مجازات بیرونی و قانونی، بلکه تباهی درونی و فروپاشی روان شناختی است، به تحلیل این پدیده می پردازد. گوای نشان می دهد که چگونه پس از ارتکاب جنایت، راسکولنیکف به جای احساس قدرت و برتری، دچار انزوا، اضطراب وجودی، و بیماری روانی می شود. عذاب وجدان، که خود داستایفسکی آن را «بیش از اعمال شاقه» مجازات می داند، به نیرویی ویرانگر تبدیل می شود که آرامش را از راسکولنیکف سلب می کند و او را در برزخی از تردید و تقلا گرفتار می سازد.

گوای به تفصیل به نقش عذاب وجدان و اضطراب وجودی در تجربه راسکولنیکف می پردازد. او معتقد است که راسکولنیکف، حتی پیش از دستگیری، در زندان ذهنی خود محبوس شده است. این زندان نه با میله های فلزی، بلکه با دیوارهای توهم، پارانویا و احساس بیگانگی از خود و دیگران ساخته شده است. تحلیل فلسفی گوای از بیماری راسکولنیکف پس از جنایت، این نکته را برجسته می کند که ناتوانی او در برقراری ارتباط با انسان ها، بیزاری از لمس شدن، و میل مفرط به اعتراف، همه نشانه هایی از این فروپاشی درونی هستند. از دیدگاه گوای و اگزیستانسیالیسم در داستایفسکی، جنایت راسکولنیکف او را از جامعه و از انسانیت خود جدا می کند و او را به سوی یک پوچی و بی معنایی عمیق می کشاند.

گوای همچنین به بررسی این دیالکتیک پیچیده می پردازد که چگونه جنایت، به جای آنکه راسکولنیکف را به «انسان فوق العاده» تبدیل کند، او را به یک موجود حقیر و درمانده بدل می کند. او نشان می دهد که داستایفسکی چگونه با هنرمندی تمام، مسیر قهقهرایی روح راسکولنیکف را ترسیم می کند و به خواننده اثبات می کند که هیچ ایدئولوژی ای نمی تواند از پیامدهای اخلاقی و روانی جنایت مصون بماند. از منظر رابرت گوای، این بخش از رمان، به بهترین شکل فلسفه اخلاق داستایفسکی را به تصویر می کشد که در آن مجازات واقعی نه در حکم دادگاه، بلکه در تلاشی بی امان برای بازسازی وجدان و بازگشت به انسانیت نهفته است.

«آن کسی که وجدان دارد اگر به اشتباه خود پی برد، رنج می کشد. این خود بیش از اعمال شاقه برایش مجازات است.» (جنایت و مکافات – صفحه ۳۸۷)

۳.۳. جستار سوم: آوای رستگاری در ویرانه های نهیلیسم (نقش سونیا و ایمان)

در جستار سوم، رابرت گوای به یکی از کلیدی ترین جنبه های «جنایت و مکافات» می پردازد: مسیر رستگاری راسکولنیکف و نقش محوری شخصیت سونیا در این تحول. گوای بر این باور است که سونیا مارملادوا، با وجود زندگی ای که مجبور به انتخاب آن شده، نماد ایمان، فداکاری، شفقت و عشق بی قید و شرط است. او نه تنها یک شخصیت ساده، بلکه تجسمی از ارزش های مسیحی و انسانی است که در تقابل کامل با نهیلیسم و نظریه های خودبرتربینانه راسکولنیکف قرار می گیرد.

دیدگاه گوای در مورد نقش سونیا این است که او نه به عنوان یک قاضی، بلکه به عنوان یک راهنما و ناجی معنوی عمل می کند. سونیا با پذیرش راسکولنیکف در عمیق ترین لحظات گناه و ناامیدی، به او راهی برای اعتراف، توبه و در نهایت رستگاری نشان می دهد. گوای با تحلیل فلسفی مفهوم رنج، فداکاری و ایمان در رمان، نشان می دهد که چگونه داستایفسکی «راه حل» خود را در برابر ویرانه های نهیلیسم و پوچ گرایی ارائه می کند. رنجی که سونیا به جان می خرد و ایمانی که در تاریک ترین شرایط حفظ می کند، به راسکولنیکف امید می دهد که هنوز راهی برای بازگشت به زندگی و صلح درونی وجود دارد. رنج و رستگاری در جنایت و مکافات (تحلیل گوای) در این بخش به اوج خود می رسد.

تحلیل گوای از چگونگی بازگشت راسکولنیکف به «زندگی» و «وجدان» بر محوریت پذیرش رنج به عنوان راهی برای پالایش روح استوار است. سونیا به راسکولنیکف می آموزد که رنج کشیدن، در صورت پذیرش آگاهانه و با ایمان، می تواند منجر به تولدی دوباره شود. این بازگشت نه از طریق تئوری های انتزاعی یا قدرت طلبی، بلکه از طریق فروتنی، عشق و ارتباط اصیل انسانی محقق می شود. از منظر گوای، نهیلیسم در داستایفسکی (تفسیر رابرت گوای) نه تنها به عنوان یک چالش فکری، بلکه به عنوان یک بیماری روحی و اجتماعی به تصویر کشیده شده که تنها با ایمان و عشق می توان از آن رهایی یافت. این بخش از کتاب داستایوسکی و فلسفه به وضوح نشان می دهد که چگونه داستایفسکی، از طریق تقابل راسکولنیکف و سونیا، به دنبال ارائه یک چشم انداز امیدبخش برای بازگرداندن ارزش های اخلاقی و معنوی به جهان مدرن است.

۳.۴. جستارهای فرعی و دیگر شخصیت ها

رابرت گوای در کتاب خود تنها به راسکولنیکف و سونیا بسنده نمی کند، بلکه به تحلیل دقیق شخصیت های مکمل نیز می پردازد که هر یک به نوبه خود نقش مهمی در توسعه فلسفی و روان شناختی رمان «جنایت و مکافات» ایفا می کنند. شخصیت هایی مانند سونیایف، پارفیری پتروویچ، رازومیخین، و لوژین، هر کدام بازتاب دهنده جنبه های مختلف جامعه و ماهیت انسانی در زمان داستایفسکی هستند و به غنای مباحث فلسفی کتاب گوای می افزایند.

پارفیری پتروویچ: از دیدگاه گوای، پارفیری نه صرفاً یک بازرس پلیس زیرک، بلکه یک روان شناس و فیلسوف خودساخته است. او با استفاده از هوش و دانش روانکاوانه خود، راسکولنیکف را به چالش می کشد و او را به سمت اعتراف سوق می دهد، نه با زور یا شواهد فیزیکی، بلکه با نفوذ به عمق روان او. گوای تحلیل می کند که چگونه پارفیری به تضعیف تدریجی نظریه انسان فوق العاده راسکولنیکف کمک می کند و نشان می دهد که مکافات درونی، خود بزرگترین مجازات است. او به این نکته اشاره دارد که رابطه پارفیری و راسکولنیکف یک دوئل فکری است که در آن حقیقت و اخلاق در برابر غرور و توجیهات خودخواهانه قرار می گیرند.

سونیایف و دیگران: گوای همچنین به شخصیت هایی مانند سونیایف که مظهر فساد و بی اخلاقی هستند، می پردازد. او نشان می دهد که چگونه این شخصیت ها، هرچند در حاشیه داستان قرار دارند، اما به تبیین بیشتر جهان بینی داستایفسکی کمک می کنند و تقابل میان خیر و شر، ایمان و الحاد را برجسته تر می سازند. شخصیت هایی مانند رازومیخین، دوست وفادار راسکولنیکف، و لوژین، نامزد خودخواه دونیا (خواهر راسکولنیکف)، نیز هر یک به شیوه ای متفاوت، ابعاد گوناگون اخلاقی و اجتماعی رمان را نمایان می سازند.

رابرت گوای در این بخش ها، به هر گونه بحث عمیق فلسفی دیگری که در فصول مختلف کتاب مطرح شده، توجه می کند. او با بررسی جزئیات روانشناسی و فلسفه در آثار داستایفسکی (کتاب گوای)، خواننده را به یک تور کامل در جهان فکری داستایفسکی دعوت می کند و نشان می دهد که چگونه هر شخصیت و هر رویدادی، به فهم جامع تری از پیام های اخلاقی و وجودی نویسنده کمک می کند. خلاصه مقالات رابرت گوای در مورد داستایفسکی، به نوعی، در این بررسی های جزئی نیز منعکس می شود، زیرا او تلاش می کند تا با گردآوری و تحلیل دیدگاه های مختلف، یک تصویر کامل از تفاسیر فلسفی داستایفسکی ارائه دهد.

جایگاه و نوآوری های کتاب رابرت گوای در میان تفاسیر داستایفسکی

کتاب «داستایوسکی و فلسفه: جستارهایی درباره جنایت و مکافات» اثر رابرت گوای، جایگاه ویژه ای در میان انبوه تفاسیر و نقدها بر آثار داستایفسکی دارد. این اثر، به دلیل رویکرد فلسفی عمیق و منحصربه فرد خود، از بسیاری از تحلیل های صرفاً ادبی متمایز می شود و نوآوری های قابل توجهی را به حوزه داستایفسکی شناسی اضافه می کند.

گوای در رویکرد خود، تنها به جنبه های روایی و شخصیت پردازی رمان بسنده نمی کند، بلکه با دقت به ریشه های فلسفی و الهیاتی اندیشه های داستایفسکی می پردازد. او در مقایسه رویکرد گوای با تفاسیر رایج و کلاسیک از جنایت و مکافات (مثلاً فروید یا نیچه)، نشان می دهد که چگونه می توان از تحلیل های روانکاوانه صرف فراتر رفت و به ابعاد وجودی و اخلاقی عمیق تر دست یافت. در حالی که فروید بر ناخودآگاه و تعارضات روانی تأکید داشت، و نیچه به مفهوم ابرانسان و اخلاق ارباب و بنده می پرداخت، گوای نگاهی جامع تر را پیشنهاد می کند که هم روان شناسی و هم ابعاد دینی و اخلاقی را در بر می گیرد.

یکی از نکات برجسته و دیدگاه های جدیدی که گوای به بحث داستایفسکی شناسی اضافه می کند، تأکید بر جنبه های سازنده رنج و اهمیت ایمان در مواجهه با نهیلیسم است. او نشان می دهد که داستایفسکی چگونه رنج را نه تنها به عنوان یک مجازات، بلکه به عنوان یک مسیر برای پالایش روح و رسیدن به رستگاری می بیند. این دیدگاه، به ویژه در تحلیل شخصیت سونیا و تأثیر او بر راسکولنیکف، به وضوح نمایان می شود. گوای به این ارتباط نیچه و داستایفسکی (گوای) نیز می پردازد و تفاوت های بنیادین در رویکرد آن ها به «اخلاق» و «انسان فوق العاده» را شرح می دهد.

این کتاب ارزش افزوده ای برای خواننده دارد که صرفاً با خواندن رمان به دست نمی آید. با بررسی کتاب داستایوسکی و فلسفه، خواننده نه تنها با داستان «جنایت و مکافات» آشنا می شود، بلکه با چارچوب های فکری و فلسفی که داستایفسکی در پس آن پنهان کرده، آشناتر می شود. این اثر به مخاطبان کمک می کند تا فراتر از سطح داستان، به لایه های معنایی عمیق تر، به پرسش های وجودی و به جستجو برای معنا و اخلاق در یک جهان پر از تردید بپردازند. به این ترتیب، کتاب گوای یک راهنمای ضروری برای هر کسی است که می خواهد به عمق اندیشه های یکی از بزرگترین نویسندگان تاریخ نفوذ کند و از این طریق، درک خود را از پیچیدگی های وجود انسانی افزایش دهد.

«قدرت فقط نصیب کسانی می شود که جرات کنند خم شوند و آن را بدقت بگیرند. در اینجا فقط یک چیز مهم است، یک چیز: باید فقط جرات داشت!» (جنایت و مکافات – صفحه ۵۹۸)

نتیجه گیری: اهمیت مطالعه داستایوسکی و فلسفه

کتاب «داستایوسکی و فلسفه: جستارهایی درباره جنایت و مکافات» اثر رابرت گوای، بیش از یک خلاصه یا نقد ادبی ساده است؛ این اثر یک کاوش فلسفی عمیق در یکی از مهمترین رمان های تاریخ ادبیات جهان است. گوای با تمرکز بر ابعاد اخلاقی، وجودی و روان شناختی، خواننده را به سفری فکری در ذهن داستایفسکی و شخصیت های پیچیده اش می برد. او نشان می دهد که چگونه «نظریه انسان فوق العاده» راسکولنیکف به تباهی درونی و مکافات روانی منجر می شود و چگونه ایمان، رنج و فداکاری، به ویژه از طریق شخصیت سونیا، راهی برای رستگاری و بازگشت به انسانیت ارائه می دهند.

مهم ترین یافته ها و تفاسیر رابرت گوای بر این اصل استوار است که داستایفسکی یک فیلسوف بزرگ است که پرسش های اساسی درباره معنای زندگی، اخلاق، آزادی و مسئولیت را در قالب داستان هایی جذاب و شخصیت هایی ملموس مطرح می کند. این کتاب با مقایسه رویکرد داستایفسکی با دیگر فلاسفه و منتقدان، نوآوری های خود را در داستایفسکی شناسی تثبیت می کند و به خواننده دیدگاه های جدیدی ارائه می دهد که به سادگی از خواندن رمان به تنهایی قابل درک نیستند. بررسی کتاب داستایوسکی و فلسفه تأکید می کند که این اثر نه تنها برای دانشجویان ادبیات و فلسفه، بلکه برای هر کسی که به دنبال درک عمیق تر از خود، جامعه و طبیعت انسان است، یک مطالعه ضروری و روشنگر است.

مطالعه «داستایوسکی و فلسفه» به ما کمک می کند تا فراتر از ظاهر داستان، به ریشه های ایدئولوژیک و اخلاقی تصمیمات شخصیت ها پی ببریم و پیامدهای آنها را درک کنیم. این کتاب به ما می آموزد که چگونه داستایفسکی با شجاعت تمام، به چالش کشیدن اندیشه های نهیلیستی زمان خود می پردازد و راهی برای امید و رستگاری در دل تاریکی ها نشان می دهد. این اثر دعوت نهایی به مطالعه کتاب اصلی رابرت گوای برای کسب درک عمیق تر است، زیرا تنها از طریق غرق شدن در تحلیل های گوای می توان به تمامی از گنجینه فلسفی «جنایت و مکافات» بهره مند شد.

«مگر من پیرزن را کشتم؟ من خودم را کشتم، نه پیرزن را! با این کار پدر خودم را برای همیشه درآوردم!… اما پیرزن را شیطان کشت، نه من.» (جنایت و مکافات – صفحه ۶۰۰)

سوالات متداول

کتاب داستایوسکی و فلسفه: جستارهایی درباره جنایت و مکافات اثر رابرت گوای چه محتوایی دارد؟

این کتاب به تحلیل و تفسیر عمیق ابعاد فلسفی، اخلاقی، وجودی و روان شناختی رمان «جنایت و مکافات» داستایفسکی می پردازد. رابرت گوای در این اثر، انگیزه ها و پیامدهای کنش های راسکولنیکف، نظریه «انسان فوق العاده»، نقش عذاب وجدان، و مسیر رستگاری شخصیت ها را از دیدگاه فلسفی مورد بررسی قرار می دهد و به چالش های نهیلیسم و اهمیت ایمان در آثار داستایفسکی می پردازد.

آیا این کتاب خلاصه رمان جنایت و مکافات است؟

خیر، این کتاب صرفاً یک خلاصه داستانی از رمان «جنایت و مکافات» نیست. بلکه یک تحلیل فلسفی و تفسیری از لایه های عمیق تر و ایده های فکری نهفته در رمان است. گوای به جای روایت داستان، به بررسی چرایی و چگونگی رویدادها از منظر فلسفه می پردازد و دیدگاه های منحصر به فردی ارائه می دهد که به درک عمیق تر از جهان بینی داستایفسکی کمک می کند.

مهم ترین دیدگاه رابرت گوای درباره راسکولنیکف چیست؟

مهم ترین دیدگاه رابرت گوای این است که راسکولنیکف نه تنها یک قاتل، بلکه قربانی نظریه های خودساخته و نهیلیستی است. گوای معتقد است که جنایت راسکولنیکف تلاشی برای اثبات خود به عنوان یک «انسان فوق العاده» بود که نتیجه ای جز فروپاشی روانی و عذاب وجدان بی امان نداشت. او این مکافات روانی را بسیار عمیق تر و دردناک تر از هر مجازات بیرونی می داند و آن را کانون تحلیل های خود قرار می دهد.

این کتاب برای چه نوع خوانندگانی مناسب است؟

این کتاب برای دانشجویان و محققان رشته های ادبیات، فلسفه، الهیات و مطالعات روسیه که به دنبال تحلیل های آکادمیک و عمیق از آثار داستایفسکی هستند، بسیار مناسب است. همچنین برای علاقه مندان جدی به داستایفسکی که رمان «جنایت و مکافات» را مطالعه کرده اند و اکنون به دنبال درک دیدگاه های فلسفی و تفاسیر نوین درباره آن هستند، اثری ضروری محسوب می شود.

آیا رابرت گوای به رابطه داستایفسکی و نیچه می پردازد؟

بله، رابرت گوای در این کتاب به مقایسه اندیشه های راسکولنیکف با مفاهیم «ابرانسان» و «اراده معطوف به قدرت» در فلسفه نیچه می پردازد. او در عین حال به نقاط افتراق این دو دیدگاه نیز اشاره می کند و نشان می دهد که داستایفسکی چگونه با چالش های عملی و پیامدهای اخلاقی این ایده ها در زندگی شخصیت هایش روبرو می شود و نقدی عمیق بر نهیلیسم ارائه می دهد.