پوشش جانوری پارک ملی ناگارهول

سفر به دل طبیعت بکر و وحشی همواره یکی از جذاب ترین و در عین حال چالش برانگیزترین تجربه هایی است که هر ماجراجویی به دنبال آن است. تصور کنید در قلب جنگل های انبوهی قدم می زنید که صدای پای حیوانات ناشناخته در آن طنین انداز است و هر لحظه ممکن است با صحنه ای شگفت انگیز از حیات وحش روبرو شوید. هند با تنوع زیستی بی نظیر خود مقصدی ایده آل برای چنین سفرهایی محسوب می شود و در میان گنجینه های طبیعی آن پارک ملی ناگارهول در استان کارناتاکا همچون نگینی درخشان خودنمایی می کند. این پارک که زمانی شکارگاه پادشاهان بود امروز پناهگاهی امن برای گونه های کمیاب جانوری و گیاهی است و فرصتی بی بدیل برای علاقه مندان به طبیعت گردی و مشاهده حیات وحش در زیستگاه طبیعی شان فراهم می آورد. اما ورود به این دنیای وحشی نیازمند آمادگی دانش و راهنمایی مناسب است. این محتوا به شما کمک می کند تا با تمام ابعاد سفر به ناگارهول از جغرافیای پارک و تنوع زیستی آن گرفته تا بهترین زمان بازدید و نحوه برنامه ریزی برای یک سافاری به یادماندنی آشنا شوید و ماجراجویی خود را با آگاهی کامل آغاز کنید.

معرفی پارک ملی ناگارهول

پارک ملی ناگارهول که به نام پارک ملی راجیو گاندی نیز شناخته می شود یکی از مهم ترین مناطق حفاظت شده در جنوب هند و بخشی از ذخیره گاه زیست کره نیلگیری است. این پارک که در سال ۱۹۵۵ ابتدا به عنوان پناهگاه حیات وحش با مساحت ۲۵۸ کیلومتر مربع تأسیس شد به تدریج گسترش یافت و در سال ۱۹۸۸ به پارک ملی ارتقا پیدا کرد و مساحت آن به ۶۴۳ کیلومتر مربع رسید. نام ناگارهول از دو کلمه کانادایی ‘ناگارا’ به معنی مار و ‘هول’ به معنی رودخانه گرفته شده و اشاره به رودخانه پرپیچ وخم ناگارهول دارد که از میان پارک می گذرد. پیش از تبدیل شدن به منطقه حفاظت شده این اراضی بخشی از شکارگاه های خصوصی سلسله وودیار حاکمان میسور بود. هدف اولیه از تأسیس این پناهگاه حفاظت از گونه های جانوری و گیاهی در معرض خطر بود اما با گذشت زمان و توسعه زیرساخت ها ناگارهول به یکی از مقاصد اصلی اکوتوریسم در هند تبدیل شد. امروزه این پارک نه تنها نقش حیاتی در حفظ تنوع زیستی منطقه ایفا می کند بلکه با جذب گردشگران داخلی و خارجی منبع درآمد مهمی برای جوامع محلی و ایالت کارناتاکا محسوب می شود. مدیریت پارک با اجرای برنامه های حفاظتی دقیق تلاش می کند تا تعادلی پایدار بین حفاظت از اکوسیستم و فعالیت های گردشگری ایجاد کند.

پارک ملی ناگارهول کجاست؟

پارک ملی ناگارهول در ایالت کارناتاکا در جنوب هند واقع شده است. این پارک عمدتاً در مناطق کوداگو (Coorg) و میسور (Mysore) قرار دارد و بخشی از رشته کوه گهات غربی محسوب می شود که به دلیل تنوع زیستی بالای خود شهرت جهانی دارد. موقعیت جغرافیایی ناگارهول آن را به یک منطقه کلیدی در کریدور حیات وحش جنوب هند تبدیل کرده است؛ این پارک در همسایگی پارک های ملی مهم دیگری مانند پارک ملی باندی پور در کارناتاکا و پارک ملی مادی مالای و پناهگاه حیات وحش وایاناد در ایالت های تامیل نادو و کرالا قرار دارد. این اتصال جغرافیایی به جابجایی آزادانه حیوانات بزرگ مانند فیل ها و ببرها در یک منطقه وسیع تر کمک می کند و برای بقای جمعیت های بزرگ این گونه ها حیاتی است. نزدیک ترین شهر بزرگ به پارک میسور است که حدود ۹۴ کیلومتر از ورودی های اصلی پارک فاصله دارد. شهر هونسور نیز در نزدیکی پارک واقع شده و یکی از نقاط دسترسی اصلی به شمار می رود. دسترسی به پارک عمدتاً از طریق جاده امکان پذیر است و مسیرهای مختلفی از شهرهای بزرگ اطراف مانند بنگلور و میسور به سمت ناگارهول وجود دارد.

پوشش گیاهی

پوشش گیاهی پارک ملی ناگارهول بسیار متنوع است و متأثر از میزان بارندگی و توپوگرافی منطقه به دو نوع اصلی تقسیم می شود. بخش های شمالی و غربی پارک که بارندگی بیشتری دریافت می کنند عمدتاً شامل جنگل های موسمی مرطوب شمال غربی هستند. در این مناطق درختان ارزشمندی مانند ساج (Teak) و گل سرخ (Rosewood) به وفور یافت می شوند که از نظر تجاری نیز اهمیت دارند. این جنگل ها دارای پوشش گیاهی انبوه و چندلایه هستند و گونه های مختلفی از درختان پهن برگ درختچه ها و گیاهان دارویی را در خود جای داده اند. در مقابل بخش های جنوبی و شرقی پارک که خشک تر هستند با جنگل های موسمی خشک فلات مرکزی پوشیده شده اند. در این مناطق گیاهانی که مقاومت بیشتری در برابر خشکی دارند مانند درختان خاردار بوته ها و علف های مقاوم غالب هستند. همچنین دره های زیر کوهی با رطوبت بیشتر زیستگاه مناسبی برای گونه های خاصی از زنبق ها و سایر گیاهان آبدوست فراهم کرده اند. در مجموع جنگل های ناگارهول مجموعه ای غنی از درختان بومی هند مانند پوست تمساح (Crocodile Bark) کینوی هندی (Indian Kino Tree) کادام (Kadamb) درخت پنبه (Cotton Tree) و همچنین گونه هایی مانند بامبو و دوش طلایی (Golden Shower Tree) را در بر می گیرد که هر یک نقش مهمی در اکوسیستم پارک ایفا می کنند و زیبایی خاصی به چشم اندازهای آن می بخشند.

پوشش جانوری پارک ملی ناگارهول

پارک ملی ناگارهول به دلیل تنوع و غنای حیات وحش خود شهرت دارد و یکی از بهترین مکان ها در جنوب هند برای مشاهده پستانداران بزرگ و پرندگان کمیاب است. این پارک پناهگاهی حیاتی برای جمعیت قابل توجهی از ببر بنگال سلطنتی و پلنگ است که به عنوان شکارچیان رأس هرم غذایی نقش مهمی در حفظ تعادل اکوسیستم دارند. مشاهده این گربه سانان بزرگ در زیستگاه طبیعی شان اوج تجربه سافاری در ناگارهول محسوب می شود. جمعیت بزرگی از فیل های آسیایی نیز در این پارک زندگی می کنند به ویژه در مناطقی که پوشش بامبو فراوان است و دیدن گله های فیل در حال چرا یا آب تنی در رودخانه منظره ای فراموش نشدنی است. گاو وحشی هندی یا گائور (Indian Bison) بزرگ ترین گاو وحشی جهان یکی دیگر از ساکنان برجسته ناگارهول است که با جثه عظیم و شاخ های قدرتمندش ابهت خاصی به جنگل می بخشد. خرس تنبل (Sloth Bear) گوزن سمبر (Sambar Deer) گوزن خالدار (Spotted Deer یا Chital) و بز کوهی چهار شاخ (Four-horned Antelope) نیز از دیگر پستانداران رایج در پارک هستند. علاوه بر این پستانداران بزرگ ناگارهول میزبان گونه های کمتر دیده شده ای مانند سنجاب پرنده هندی (Indian Giant Flying Squirrel) گربه های جنگلی و انواع نخستی ها از جمله لانگور خاکستری (Grey Langur) و ماکاک (Macaque) است. دنیای پرندگان در ناگارهول نیز فوق العاده غنی است و بیش از ۲۵۰ گونه پرنده شامل پرندگان مقیم و مهاجر در فصول مختلف سال در این پارک دیده می شوند. پرندگان شکاری مانند انواع عقاب ها و کرکس ها (مانند کرکس پشت سفید و کرکس کله قرمز که از گونه های در معرض خطر هستند) پرندگان جنگلی رنگارنگ مانند طوطی های آبی نوک شاخ ها (Hornbills) و دارکوب نیلگیری (Nilgiri Wood-pigeon) تنها نمونه هایی از تنوع پرندگان این منطقه هستند. خزندگان نیز بخش مهمی از اکوسیستم ناگارهول را تشکیل می دهند؛ انواع مارها از جمله پایتون ها و افعی های بامبو و همچنین بزمجه های هندی از جمله خزندگانی هستند که ممکن است در طول گشت وگذار در پارک با آن ها روبرو شوید. این تنوع جانوری ناگارهول را به یک آزمایشگاه طبیعی زنده برای مطالعات بوم شناسی و مقصدی رؤیایی برای دوستداران حیات وحش تبدیل کرده است.

سافاری های پارک ملی ناگارهول

تجربه واقعی ماجراجویی در پارک ملی ناگارهول با شرکت در سافاری های رسمی آن میسر می شود. به منظور حفظ آرامش حیات وحش و افزایش ایمنی بازدیدکنندگان از سال ۲۰۱۱ ورود خودروهای شخصی و انجام سافاری بدون راهنمای رسمی در داخل پارک ممنوع شده است. تنها راه قانونی برای گشت وگذار در اعماق جنگل و مشاهده حیوانات استفاده از سافاری هایی است که توسط اداره جنگلبانی یا اپراتورهای مجاز برگزار می شوند. این سافاری ها معمولاً در دو نوبت در روز انجام می شوند: یک نوبت صبحگاهی که با طلوع آفتاب آغاز می شود و یک نوبت عصرگاهی که تا غروب آفتاب ادامه دارد. بازدیدکنندگان باید حدود نیم ساعت قبل از شروع سافاری در محل مقرر حاضر شوند تا نکات ایمنی لازم را دریافت کنند. انواع مختلفی از سافاری در ناگارهول ارائه می شود که متناسب با سلیقه و تعداد نفرات قابل انتخاب هستند. رایج ترین نوع سافاری با مینی بوس های بزرگتر است که برای گروه های بیشتر مناسب بوده و مسیرهای مشخصی در داخل جنگل را طی می کند. برای تجربه ای خصوصی تر و امکان دسترسی به مسیرهای باریک تر سافاری با جیپ های روباز گزینه محبوبی است که توسط اپراتورهای خصوصی ارائه می شود. همچنین سافاری قایق بر روی رودخانه کابینی که بخشی از مرز پارک را تشکیل می دهد فرصت بی نظیری برای مشاهده حیواناتی است که برای نوشیدن آب به کنار رودخانه می آیند یا پرندگان آبزی را از زاویه ای متفاوت ببینید. رزرو سافاری ها معمولاً از طریق وب سایت رسمی اداره جنگلبانی کارناتاکا یا آژانس های مسافرتی امکان پذیر است و به دلیل محدودیت ظرفیت به خصوص در فصول اوج بازدید توصیه می شود از قبل اقدام به رزرو نمایید.

بهترین زمان بازدید از پارک ملی

انتخاب بهترین زمان برای بازدید از پارک ملی ناگارهول بستگی به اولویت های شما دارد. به طور کلی فصل خشک و معتدل یعنی از اکتبر تا می به عنوان بهترین زمان برای مشاهده حیات وحش به ویژه پستانداران بزرگ شناخته می شود. در این ماه ها آب و هوا دلپذیرتر است و پوشش گیاهی کمتر متراکم می شود که دیدن حیوانات را آسان تر می کند. همچنین با کاهش منابع آب در جنگل حیوانات بیشتر در نزدیکی چشمه ها و رودخانه ها جمع می شوند که شانس مشاهده آن ها را در طول سافاری افزایش می دهد. به خصوص ماه های مارس تا می که گرم و خشک تر هستند بهترین فرصت برای دیدن ببرها و پلنگ ها در نزدیکی منابع آب است. از سوی دیگر اگر علاقه مند به پرنده نگری هستید فصل تابستان یعنی از مارس تا می زمانی است که بسیاری از پرندگان مقیم فعال تر هستند و پرندگان مهاجر نیز در این منطقه حضور دارند بنابراین این دوره می تواند برای مشاهده تنوع پرندگان ایده آل باشد. فصل باران های موسمی از ژوئن تا سپتامبر نیز جذابیت های خاص خود را دارد. در این دوره جنگل سرسبز و شاداب می شود و آبشارها و چشمه ها پرآب هستند اما بارندگی شدید می تواند دسترسی به پارک و وضعیت جاده های داخلی را دشوار کند و مشاهده حیوانات بزرگ در پوشش گیاهی انبوه سخت تر می شود. بنابراین برای یک تجربه سافاری کلاسیک با تمرکز بر پستانداران بزرگ پاییز و زمستان و اوایل بهار توصیه می شود در حالی که برای لذت بردن از طراوت جنگل و پرندگان فصل های دیگر نیز می توانند جذاب باشند.

نحوه دسترسی به پارک ملی

دسترسی به پارک ملی ناگارهول از شهرهای بزرگ هند عمدتاً از طریق مسیرهای زمینی و هوایی امکان پذیر است. نزدیک ترین فرودگاه بین المللی به ناگارهول فرودگاه بین المللی کمپگودا (Kempegowda International Airport) در بنگلور (Bangalore) است که حدود ۲۲۰ کیلومتر فاصله دارد. از بنگلور می توانید با تاکسی اتوبوس یا قطار به میسور سفر کنید و سپس از میسور به سمت پارک حرکت نمایید. فرودگاه میسور (Mysore Airport) نیز نزدیک تر است و پروازهای داخلی محدودی از شهرهای بزرگتر مانند بنگلور و چنای به آن انجام می شود. فاصله میسور تا پارک ملی ناگارهول حدود ۹۴ کیلومتر است و این مسیر را می توان با تاکسی های کرایه ای یا اتوبوس های محلی طی کرد. سفر زمینی از میسور به ناگارهول حدود ۲ تا ۳ ساعت زمان می برد بسته به وضعیت جاده و مقصد دقیق شما در نزدیکی پارک (ورودی های مختلفی دارد). اگر از شهرهای دورتر قصد سفر با قطار را دارید میسور دارای ایستگاه راه آهن بزرگی است که از شهرهای مختلف هند مانند بنگلور چنای و بمبئی قطار دارد. پس از رسیدن به ایستگاه میسور باید ادامه مسیر را با خودرو یا اتوبوس به سمت پارک طی کنید. جاده های منتهی به ناگارهول معمولاً در شرایط خوبی قرار دارند اما در فصل باران های موسمی ممکن است با چالش هایی روبرو شوید. برنامه ریزی دقیق برای حمل و نقل به خصوص اگر قصد دارید مستقیماً از فرودگاه یا ایستگاه قطار به پارک بروید ضروری است.

اقامتگاه های نزدیک به پارک ملی ناگارهول

برای اقامت در نزدیکی پارک ملی ناگارهول گزینه های متنوعی از اقامتگاه های لوکس و مجلل تا مهمان پذیرهای اقتصادی و کمپ سایت های مجاز وجود دارد. این اقامتگاه ها معمولاً در حاشیه پارک یا در فاصله کمی از ورودی های اصلی آن واقع شده اند و تجربه های متفاوتی را ارائه می دهند. اقامتگاه های لوکس مانند JLR Kings Sanctuary Evolve Back (قبلاً Orange County) و Kaav Safari Lodge تجربه ای فراموش نشدنی با امکانات رفاهی کامل مانند استخرهای شنا اسپا رستوران های باکیفیت و خدمات سافاری اختصاصی فراهم می کنند. این اقامتگاه ها اغلب در محیطی طبیعی و آرامش بخش قرار دارند و فرصتی عالی برای استراحت پس از یک روز پرماجرا در جنگل هستند. برای مسافرانی که به دنبال گزینه های اقتصادی تر هستند مهمان پذیرها و استراحتگاه های کوچک تری در شهرها و روستاهای اطراف ناگارهول مانند هونسور و کابینی موجود است. همچنین برخی از اقامتگاه ها مانند Kabini River Lodge (که توسط دولت اداره می شود) و Jungle Inn علاوه بر کلبه ها و اتاق ها امکان کمپینگ در فضاهای مشخص و ایمن را نیز فراهم می کنند. کمپینگ در داخل خود پارک ملی ناگارهول به دلایل ایمنی و حفاظتی ممنوع است اما این کمپ سایت های مجاز در نزدیکی پارک تجربه ای نزدیک به طبیعت را با امکانات اولیه یا حتی رفاهی بیشتر (بسته به نوع کمپ سایت) ارائه می دهند. توصیه می شود پیش از سفر اقامتگاه مورد نظر خود را رزرو کنید به خصوص در فصول اوج سفر زیرا ظرفیت ها محدود است.

سایر جاذبه های گردشگری نزدیک پارک ملی ناگارهول

بازدید از پارک ملی ناگارهول می تواند بخشی از یک سفر جامع تر به منطقه کارناتاکا و جنوب هند باشد زیرا جاذبه های گردشگری متعددی در فاصله نسبتاً نزدیکی از این پارک وجود دارند. البته به دلیل وسعت زیاد پارک و منطقه اطراف بسیاری از این جاذبه ها ممکن است بیش از ۱۰۰ کیلومتر فاصله داشته باشند و نیاز به برنامه ریزی و استفاده از وسایل حمل و نقل دارند. شهر میسور که نزدیک ترین شهر بزرگ به ناگارهول است خود دارای جاذبه های تاریخی و فرهنگی فراوانی است از جمله کاخ میسور که یکی از زیباترین و باشکوه ترین کاخ های هند محسوب می شود باغ های برینداوان (Brindavan Gardens) با نمایش فواره های موزیکال و تپه چاموندی (Chamundi Hills) با معبد باستانی آن. منطقه توریستی و خوش آب و هوای کوداگو یا کوُرگ (Coorg) نیز که پارک ناگارهول در بخشی از آن قرار دارد به دلیل مزارع قهوه تپه های سرسبز و آبشارهای متعددش شهرت دارد. آبشار ابی (Abbey Falls) و آبشار ایروپو (Irupu Falls) از جمله آبشارهای دیدنی نزدیک به منطقه هستند. معبد بودایی گلدن تمپل (Golden Temple) در بایلاکوپه (Bylakuppe) یکی از بزرگترین سکونتگاه های تبتی در هند نیز در فاصله حدود ۹۰ کیلومتری از ناگارهول واقع شده و تجربه ای فرهنگی متفاوت را ارائه می دهد. همچنین جاذبه های طبیعی دیگری مانند معبد اومکارشوارا (Omkareshwara Temple) و مقبره راجا (Raja’s Tomb) در منطقه کوداگو و آبشار داوارگاندی (Devaragundi Falls) در فاصله دورتری قرار دارند و می توانند در برنامه سفر شما گنجانده شوند. برنامه ریزی برای بازدید از این جاذبه ها در کنار سافاری در ناگارهول تجربه ای کامل و متنوع از فرهنگ تاریخ و طبیعت جنوب هند را برای شما رقم خواهد زد.

پارک ملی ناگارهول کجاست؟

پارک ملی ناگارهول در ایالت کارناتاکا در جنوب هند واقع شده و بخشی از مناطق کوداگو و میسور را شامل می شود. این پارک در همسایگی پارک های ملی باندی پور و مادی مالای قرار دارد و بخشی از ذخیره گاه زیست کره نیلگیری است.

بهترین زمان بازدید از پارک ملی ناگارهول چه زمانی است؟

بهترین زمان برای مشاهده حیات وحش و سافاری در ناگارهول فصل خشک و معتدل از اکتبر تا می است. برای پرنده نگری ماه های مارس تا می ایده آل هستند. فصل باران های موسمی (ژوئن تا سپتامبر) جنگل را سرسبز می کند اما ممکن است دسترسی را دشوار سازد.

در پارک ملی ناگارهول چه حیواناتی وجود دارد؟

ناگارهول زیستگاه گونه های متنوعی از جانوران است از جمله ببر بنگال پلنگ فیل آسیایی گاو وحشی هندی (گائور) خرس تنبل گوزن سمبر و بیش از ۲۵۰ گونه پرنده و انواع خزندگان.

سافاری های پارک ملی ناگارهول به چه صورت هستند؟

سافاری ها در پارک ملی ناگارهول فقط به صورت رسمی و با راهنمایان مجاز انجام می شوند. انواع سافاری شامل مینی بوس جیپ و قایق (روی رودخانه کابینی) است و معمولاً در دو نوبت صبح و عصر برگزار می گردند.