از بوسنی تا بنگلادش؛ جهانگردی به سبک لژیونرهای ایرانی

ایمان گودرزی؛ این روزها کلمه لژیونر در فوتبال ایران زیاد به گوشمان می خورد، تنها تفاوت نسبت به سال های نه چندان دور فوتبال ایران این است که مقصد های فوتبالیست های ایرانی دیگر کشورهایی مانند آلمان و لیگ های همسطح آن نیست. گاهی کشورها و تیم هایی به عنوان مقصد لژیونرها شنیده می شود که نام آنها برای اولین بار به گوش مان می خورد. این روندی است که در 5، 6 سال اخیر شدت بیشتری گرفته است. روندی که علاقه شدید کی روش به لژیونرها و بازیکنانی که خارج از ایران بازی می کردند به نوعی شروع کننده آن بود. خروج از لیگ ایران بدون توجه به نام مقصد تضمین خوبی بود برای قرار گرفتن در لیست تیم ملی. پیش بینی می شد که با رفتن کی روش از این عطش برای رفتن به لیگ های عجیب و غریب کم شود اما این بار کاهش ارزش پول ایران و علاقه برای داشتن درآمد به دلار و یورو و هر پول خارجی دیگری انگیزه جدیدی برای ادامه این روند شده است.

اخیرا خبر انتقال عارف غلامی به لیگ بوسنی و هرزه گوین شگفت زده شدیم. البته این تعجب خیلی زود مرتفع شد. چرا؟ چون نگاهی به یک سری از لژیونرهای چند سال اخیر فوتبال ایران انداختیم و متوجه شدیم که چه کشورها و بعضا تیم های عجیبی مقاصد فوتبالیست های ایرانی بوده اند. در این گزارش قصد نداریم نگاهی منفی به این قضیه داشته باشیم. برخی از لژیونرهای ما به کشورهایی رفتند که باعث پیشرفت آنها شد و یا فرصت این را پیدا کردند تا در مسابقات اروپایی حاضر شوند. در این گزارش صرفا قصد داریم به گسترده شدن دایره کشورهایی که ما در آنها نماینده داریم؛ بپردازیم.

خالد شفیعی، محمدرضا خانزاده (باشوندهارا کینگز بنگلادش):

لیگ برتر بنگلادش در سال 2020 با حضور 13 تیم برگزار می شد. خالد که پیش از این سابقه حضور در اف سی سیول کره جنوبی را هم داشته در تصمیمی عجیب، سایپا را ترک کرد و راهی تیم باشوندهاراکینگز شد. او پس از دو سال حضور در این تیم به گفته خودش به خاطر مشکلات خانوادگی از این تیم جدا شد. او در طول مدت حضورش در این تیم بارها از کیفیت پایین لیگ بنگلادش گله کرده بود. مدتی پس از شفیعی، محمدرضا خانزاده نیز که سابقه بازی برای پرسپولیس و تیم ملی را داشت پس از اختلاف با تراکتور راهی این تیم شد.

میلاد زنیدپور (ساراواک یونایتد مالزی):

او را به یاد دارید؟ همان بازیکن که به تیم ملی هم رسید و خیلی ها بر این باور بودند که سمت چپ ایران را برای سال ها بیمه خواهد کرد. زنیدپور به نوعی رکورددار تغییر تیم محسوب می شود. او تا سن 35 سالگی در 18 جابه جایی پیراهن 16 تیم مختلف را به تن کرده است. گسترش فولاد و پارس جم تیم هایی هستند که میلاد 2 بار برایشان بازی کرده است. تیم های این بازیکن چپ پا تا به اینجا بدین ترتیب است: فولاد، سایپا، پیکان، راه آهن، استیل آذین، داماش، سپاهان، پیکان، ملوان، ذوب آهن، نفت مسجدسلیمان، اربیل عراق، راه آهن، آرمی یونایتد، گسترش فولاد، مادورا یونایتد اندونزی، یو کی ام و ساراواک یونایتد.

آرش اکبری و رادین سیار(رگَرتاداز و لوکوموتیو):

آرش اکبری بازیکنی است که برای لژیونر شدن راهی تاجیکستان شد و برای تیم رگَر تاداز بازی کرد. او در روزهای کرونایی تنها ایرانی بود که در سطح بزرگسالان بازی می کرد و الباقی لیگ های دنیا تعطیل بود. به جز او رادین سیار هم به لیگ تاجیکستان رفت و برای تیم لوکوموتیو پامیر توپ زد.

سعید عزت اللهی(وایله دانمارک):

فوتبال دانمارک را با 2 یا سه تیم خاص می شناسیم که گاها در مسابقات اروپایی حاضر می شوند و بیشتر در لیگ اروپا با آنها آشنا بوده ایم. با این وجود سعید عزت اللهی بعد از تجارب ناموفق در انگلیس و بلژیک تصمیم گرفت به تیم وایله بپیوندد. عزت اللهی در نیم فصل لیگ جاری پس از توافق با سران وایله راهی شباب الاهلی امارات شد.

سامان نریمان جهان و علی قربانی(نفتچی و سومقاییت آذربایجان):

شاید باورتان نشود ولی ما در لیگ آذربایجان هم بازیکن داشتیم. علی قربانی سامان نریمان جهان در مقطعی در این لیگ توپ زدند. یکی در سومقاییت توپ و دیگری در نفتچی. علاوه بر این نفراتی چون پیمان بابایی و حجت حق وردی هم در لیگ آذربایجان حضور داشته اند. جالب اینکه قربانی و حق وردی پس از حضور موفق در اذربایجان حتی تابعیت این کشور را هم گرفتند و برای تیم ملی آذربایجان بازی کردند!

رضا اسدی( سنت پولتن اتریش):

بعد از حضور بازیکنانی چون فرهاد مجیدی، مهدی پاشازاده و مهرداد میناوند در تیم های راپیدوین و اشتروم گراتس تقریبا هیچ ارتباطی بین فوتبال اتریش و ایران وجود نداشت تا اینکه رضا اسدی در انتقالی جالب سر از تیم سنت پولتن درآورد. اسدی یک فصل پس از حضور در این باشگاه تصمیم به جدایی گرفت و برای فسخ قراردادش به توافق نهایی دست یافت. این هافبک 25 ساله در شرایطی راهی اتریش شد که در همان اوایل حضورش در سن پولتن از ناحیه نازک نی پا آسیب دید و به همین دلیل مدت زیادی از رقابت های تیپیکو بوندس لیگا دور بود و در هفته های پایانی فصل به ترکیب تیمش اضافه شد و نمایش خوبی در این مقطع ارایه داد و یکبار هم در تیم منتخب هفته قرار گرفت. او بخاطر تصمیم اشتباهی که مدیر برنامه اتریشی برای او داشته و به خواسته خود در این کشور نرسید، ابراز گلایه کرده و همین امر در تصمیمش برای جدایی موثر بوده است.
پس از اینکه سقوط سن پولتن به دسته پایین تر فوتبال اتریش قطعی شد، رضا اسدی نیز به دلیل فراهم نبودن شرایط همکاری اش با مسوولان این باشگاه گفت وگو کرد و برای فسخ قراردادش به توافق نهایی رسید و از این تیم جدا شد.

شهاب زاهدی و اللهیار صیادمنش( المپیک دونتسک و زوریا اوکراین):

شهاب زاهدی بعد از تجربه بازی در ایسلند راهی یک کشور خاص دیگر شد و این بار سر از اوکراین درآورد. او به تیم دوم شهر دونتسک یعنی المپیک رفت و در پایان فصل بهترین بازیکن این تیم شد و در تیم منتخب فصل جای گرفت. شهاب در اکراین تنها نماند و اللهیار نیز به صورت قرضی از فنرباحچه راهی زوریا شد.

محمد مهدی مهدی خانی و یونس دلفی(واراژدین و گوریکا کرواسی):

اسم از صادق محرمی و دیناموزاگرب نیاوردیم چرا که حساب این تیم از بقیه تیم های کروات جدا است. آنها هر ساله در مسابقات اروپایی حاضرند و سابقه خوبی در فوتبال اروپا دارند. به جز صادق ما 2 لژیونر دیگر در فوتبال کرواسی داشتیم. یکی محمدمهدی مهدی خانی در واراژدین و دیگری یونس دلفی که پس از جدایی از شارلوای بلژیک به تیم گوریکا پیوست.

ما در این سال ها بازیکنانی در کشورهای خاصی چون ایسلند، فنلاند، اسلواکی، عراق، کویت، ویتنام، اندونزی، تایلند، کره جنوبی، لهستان و … داشته ایم و باید دید فوتبالیست های ایرانی در ادامه چه کار خواهند کرد و در کدام کشورهای دور از ذهنی مشغول می شوند.

از بوسنی تا بنگلادش؛ جهانگردی به سبک لژیونرهای ایرانی