فیلم کمدی Superbad

فیلم کمدی Superbad نه تنها یک کمدی دبیرستانی معمولی نیست، بلکه اثری عمیق و تأثیرگذار در ژانر بلوغ است که با طنزی بی پرده و شخصیت پردازی های ماندگار، اضطراب ها و دغدغه های دوران نوجوانی را با صداقتی کم نظیر به تصویر می کشد. این فیلم به نمادی از دوران گذار به بزرگسالی تبدیل شده است.

فیلم «سوپربد» (Superbad)، محصول سال ۲۰۰۷ میلادی به کارگردانی گرگ موتلا، از جمله آثار برجسته ای است که توانست با رویکردی نوین به ژانر کمدی نوجوانانه، جایگاه ویژه ای در سینما کسب کند. این فیلم که حاصل همکاری نویسندگی ست روگن و اوان گلدبرگ است، نه تنها به دلیل شوخی های بی پرده و موقعیت های کمدی افراطی اش شناخته می شود، بلکه به واسطه نمایش صادقانه و همدلی برانگیز از دوستی های عمیق، دغدغه های دوران بلوغ، و اضطراب های مرتبط با ورود به دنیای بزرگسالی، تأثیری ماندگار بر مخاطبان خود گذاشت. «سوپربد» با درآمیختن طنز هوشمندانه و لحظات عاطفی، فراتر از یک کمدی صرف عمل کرده و به آینه ای برای بازتاب تجربیات مشترک بسیاری از جوانان در سراسر جهان بدل شده است.

داستان: آخرین مهمانی، اولین درس ها

داستان فیلم «سوپربد» بر محوریت دو دوست صمیمی، ست (با بازی جونا هیل) و اوان (با بازی مایکل سرا)، می چرخد که در آستانه فارغ التحصیلی از دبیرستان و ورود به دانشگاه هایی متفاوت هستند. این جدایی قریب الوقوع، سایه ای از اضطراب و اندوه بر آخرین روزهای مشترک آن ها افکنده است.

آن ها که سال هاست رؤیای شرکت در یک مهمانی بزرگ و جلب نظر دختران را در سر می پرورانند، اکنون با دعوت شدن به یک جشن خداحافظی، فرصتی طلایی برای تحقق این آرزو پیدا می کنند. هدف اصلی آن ها در این مهمانی، تأمین مشروبات الکلی و در نهایت، تجربه رابطه جنسی پیش از ترک دبیرستان و ورود به دانشگاه است، که در فرهنگ آمریکایی به عنوان نمادی از بلوغ و گذار به بزرگسالی تلقی می شود.

برای تحقق این هدف، ست و اوان به کمک دوست دست وپا چلفتی و عجیب الخلقه خود، فوگل (با بازی کریستوفر مینتس-پلس)، نیاز دارند. فوگل که به دلیل سن پایینش قادر به خرید مشروب نیست، با جعل یک کارت شناسایی تقلبی با نام «مک لاوین» و تاریخ تولد ۱۹۸۱، پا به ماجرایی غیرمنتظره می گذارد. تلاش های این سه نفر برای خرید مشروب، آن ها را وارد موقعیت های کمدی و دراماتیک متعددی می کند. از درگیری با تبهکاران تا مواجهه با دو مأمور پلیس بی قیدوبند و بی مسئولیت، افسر مایکلز (با بازی ست روگن) و افسر اسلتر (با بازی بیل هیدر)، که خود به نوعی نوجوانی را زندگی می کنند.

این ماجراهای غیرمنتظره، هرچند در ابتدا مانعی برای رسیدن به اهدافشان به نظر می رسند، اما در نهایت به فرصت هایی برای خودشناسی، درک عمیق تر از دوستی، و مواجهه با واقعیت های دوران بلوغ تبدیل می شوند. فیلم با طنزی هوشمندانه و گاهاً گزنده، به بررسی چالش های نوجوانان در آستانه بزرگسالی می پردازد و نشان می دهد که چگونه رویدادهای به ظاهر پیش پاافتاده می توانند درس های بزرگی درباره زندگی، دوستی و هویت به همراه داشته باشند.

ستارگان خنده: تحلیل شخصیت ها و بازیگران

موفقیت «سوپربد» بیش از هر چیز مدیون انتخاب هوشمندانه و شیمی بی نظیر بازیگران اصلی آن است. هر یک از شخصیت ها، با تضادها و ویژگی های منحصربه فرد خود، به پویایی و عمق کمدی فیلم افزوده اند.

ست (جونا هیل)

ست، با بازی جونا هیل، شخصیت اصلی پرخاشگرتر، جاه طلب تر و البته آسیب پذیرتر این دوستی است. او به شدت نگران موقعیت اجتماعی خود و تلاش برای اثبات مردانگی اش است. این اضطراب ها اغلب به رفتارهای افراطی، کنایه آمیز و تدافعی منجر می شود. هیل با هنرمندی تمام، لایه های پنهان این شخصیت را آشکار می کند؛ از اعتمادبه نفس کاذب تا ترس های عمیق از تنهایی و عدم پذیرش. بازی او نه تنها خنده دار است، بلکه تماشاگر را به همذات پنداری با یک نوجوان مضطرب و در حال بلوغ دعوت می کند.

اوان (مایکل سرا)

اوان، با ایفای نقش مایکل سرا، نقطه مقابل ست است. او شخصیتی آرام تر، منطقی تر و محتاط تر دارد، اما او نیز درگیر تردیدها و ترس های مشابهی است. اوان نماد نوجوان درون گرا و گاهی دست وپا چلفتی است که در تلاش برای برقراری ارتباط با جنس مخالف و عبور از دوران نوجوانی است. شیمی بین هیل و سرا، هسته مرکزی فیلم را تشکیل می دهد. تضاد و در عین حال تکمیل یکدیگر، باعث می شود دوستی آن ها بسیار واقعی و قابل باور به نظر برسد. سرا با بازی ظریف خود، آسیب پذیری و معصومیت خاص اوان را به خوبی به تصویر می کشد.

فوگل (کریستوفر مینتس-پلس/مک لاوین)

شخصیت فوگل، با بازی کریستوفر مینتس-پلس، که با نام مستعار «مک لاوین» به نمادی از فیلم تبدیل شد، یکی از خلاقانه ترین و خنده دارترین جنبه های «سوپربد» است. فوگل نمادی از هویت سازی نامتعارف و غیرقابل پیش بینی در دوران نوجوانی است. او با کارت شناسایی جعلی خود، ناخواسته وارد ماجراهایی می شود که کمدی موقعیت را به اوج خود می رساند. شخصیت مک لاوین، با ظاهر ساده و در عین حال روحیه ماجراجویانه اش، بار اصلی شوخی های بصری و موقعیتی فیلم را بر دوش می کشد و به یکی از محبوب ترین کاراکترهای کمدی هزاره جدید تبدیل شده است.

ماموران پلیس (بیل هیدر و ست روگن)

حضور بیل هیدر در نقش افسر اسلتر و ست روگن در نقش افسر مایکلز، به فیلم بُعد جدیدی از کمدی می بخشد. این دو مأمور پلیس بی مسئولیت و بچه گانه، به جای رعایت قانون، به فکر تفریح و خوش گذرانی با فوگل هستند. شیمی بداهه و تعاملات خنده دار آن ها، یکی از نقاط قوت اصلی فیلم است. این زوج کمدی، با شکستن کلیشه های پلیس های قانونمند، موقعیت های طنزآلودی را خلق می کنند که همزمان خنده دار و تا حدی تأمل برانگیز است؛ گویی آن ها نیز هنوز درگیر بلوغ ناتمام خود هستند.

شیمی بی نظیر بین بازیگران اصلی، به ویژه جونا هیل و مایکل سرا، و همچنین زوج کمدی بیل هیدر و ست روگن، هسته اصلی موفقیت «سوپربد» را تشکیل می دهد و این فیلم را فراتر از یک کمدی دبیرستانی معمولی قرار می دهد.

اما استون و دیگر بازیگران فرعی

اما استون در نقش ژول، دختری که ست به او علاقه دارد، و مارتا مک آیزاک در نقش بکی، دختری که اوان به او علاقمند است، نقش مهمی در تکمیل دنیای «سوپربد» ایفا می کنند. بازیگران فرعی نیز هر یک به نوبه خود به غنای این دنیای کمدی افزوده اند. انتخاب بازیگران، به ویژه بازیگران جوانی که در آن زمان هنوز به شهرت امروزی خود نرسیده بودند، هوشمندی گروه تولید را نشان می دهد. توانایی آن ها در بداهه پردازی و درک عمیق از شخصیت ها، به فیلم روح و جان بخشید.

کمدی Superbad: فراتر از شوخی های جنسی

«سوپربد» به دلیل کمدی بی پرده و گاهاً افراطی خود شناخته می شود، اما عمق طنز آن بسیار فراتر از شوخی های صرفاً جنسی و رکیک است. این فیلم با ترکیب هوشمندانه ای از انواع مختلف کمدی، توانست طیف وسیعی از مخاطبان را به خود جذب کند.

گونه های کمدی

«سوپربد» در وهله اول از کمدی بی پرده یا (R-rated humor) بهره می برد که شامل دیالوگ های صریح جنسی، ارجاعات رکیک و موقعیت های خجالت آور است. این نوع کمدی به فیلم اجازه می دهد تا صادقانه به دغدغه های جنسی نوجوانان بپردازد، بدون آنکه بیش از حد سانسور شده یا کلیشه ای باشد.

علاوه بر این، کمدی موقعیت (Situational Comedy) نقش پررنگی در فیلم دارد. ماجراهای خرید مشروب، تعقیب و گریز با پلیس، و وقایع غیرمنتظره در مهمانی، همگی از دل موقعیت های کمدی ناشی می شوند. تضاد بین انتظارات شخصیت ها و واقعیت های پیش رو، منبع اصلی خنده در این بخش ها است.

کمدی دیالوگ محور (One-liners) نیز از نقاط قوت فیلم است. دیالوگ های سریع، هوشمندانه و اغلب بداهه بازیگران، به سرعت به جملات ماندگار تبدیل شدند. مکالمات بین ست و اوان یا بین افسران پلیس، پر از عباراتی است که بارها و بارها تکرار می شوند.

در نهایت، کمدی شخصیت (Character Comedy) نقش اساسی دارد. رفتارها، واکنش ها و نقاط ضعف منحصربه فرد هر شخصیت (مانند پرخاشگری ست، دست وپا چلفتی بودن اوان، یا عجیب بودن مک لاوین) به خودی خود خنده دار است و به طنز فیلم عمق می بخشد.

دیالوگ های ماندگار

یکی از دلایل ماندگاری «سوپربد»، دیالوگ های به یادماندنی و لحظات کمدی است که به نماد فیلم تبدیل شده اند. عبارت I am McLovin’ به قدری در فرهنگ پاپ جا افتاد که از نام فیلم نیز فراتر رفت. دیالوگ هایی درباره ترس از بزرگ شدن، روابط جنسی، و دوستی نیز به دلیل صداقت و طنزشان در ذهن مخاطبان باقی ماندند. این دیالوگ ها، فارغ از موقعیت کمدی شان، اغلب بازتابی از تفکرات و اضطراب های واقعی نوجوانان هستند.

بداهه پردازی

نقش بداهه پردازی بازیگران، به ویژه ست روگن، بیل هیدر، جونا هیل و مایکل سرا، در صحنه ها غیرقابل انکار است. بسیاری از خنده دارترین لحظات فیلم، نتیجه تعاملات خودجوش و بداهه بازیگران بوده است. این آزادی در اجرا، به طنز فیلم حالتی طبیعی و پویا می بخشد و باعث می شود دیالوگ ها و واکنش ها باورپذیرتر به نظر برسند.

لحن فیلم

«سوپربد» به طرز ماهرانه ای بین کمدی افراطی و لحظات صادقانه و عاطفی تعادل برقرار می کند. هرچند فیلم پر از شوخی های رکیک و موقعیت های خنده دار است، اما در عمق خود یک داستان گرم و صمیمی درباره دوستی و بلوغ است. این تعادل باعث می شود فیلم تنها یک سرگرمی لحظه ای نباشد، بلکه اثری باشد که مخاطب را به تفکر و همذات پنداری نیز وادارد. لحن فیلم با وجود صریح بودن، هرگز توهین آمیز نیست و به جای آن، حس دلسوزی و درک نسبت به شخصیت ها را برمی انگیزد.

تم ها و پیام ها: آینه ای از دوران بلوغ

فراتر از خنده های بی وقفه، «سوپربد» لایه های عمیق تری از مضامین مرتبط با دوران بلوغ و گذار به بزرگسالی را کاوش می کند. این فیلم به عنوان یک اثر coming-of-age، به دغدغه های جهانی نوجوانان می پردازد و به همین دلیل، برای مخاطبان گسترده ای قابل لمس است.

دوستی عمیق

هسته اصلی داستان فیلم، پیوند جدایی ناپذیر بین ست و اوان است. این دوستی، نه تنها یک رابطه رفاقتی ساده، بلکه ستونی استوار برای عبور از نوجوانی پر از استرس است. فیلم به زیبایی ترس از جدایی و از دست دادن این پیوند عمیق را به تصویر می کشد؛ اضطرابی که با نزدیک شدن به زمان رفتن به دانشگاه های متفاوت، تشدید می شود. «سوپربد» نشان می دهد که چگونه دوستان دوران نوجوانی، نقش حیاتی در شکل گیری هویت و گذر از چالش های این دوره دارند و جدایی از آن ها به اندازه یک رابطه عاشقانه می تواند دردناک باشد.

اضطراب بلوغ

ترس از ورود به دانشگاه، جدایی از دوستان، و از دست دادن بکارت به عنوان نمادی از بزرگسالی، از جمله اضطراب های اصلی شخصیت ها است. این دغدغه ها به طور مداوم در دیالوگ ها و موقعیت های کمدی فیلم منعکس می شوند. ست و اوان با فشار اجتماعی برای مرد شدن و انجام کارهایی که بزرگسالان انجام می دهند، دست و پنجه نرم می کنند. فیلم به خوبی نشان می دهد که چگونه این اضطراب ها می توانند به رفتارهای عجیب و غریب و تصمیمات عجولانه منجر شوند.

هویت و جایگاه اجتماعی

شخصیت ها در تلاش برای یافتن جایگاه خود در دنیای بزرگسالان و گروه دوستانشان هستند. ست می خواهد یک فرد محبوب و مورد تأیید باشد، در حالی که اوان به دنبال راحتی و پذیرش است. فوگل (مک لاوین) نیز با انتخاب یک هویت جعلی، در واقع در جستجوی پذیرش و هیجان است. این جستجو برای هویت و جایگاه، به ویژه در دوران دبیرستان، یک تم جهانی است که فیلم با طنزی صادقانه به آن می پردازد.

نگاه واقع گرایانه به روابط جنسی

«سوپربد» به مسائل جنسی در نوجوانی با صداقت و طنزی بی پرده می پردازد، بدون آنکه سطحی یا صرفاً تحریک آمیز باشد. فیلم ترس ها، کنجکاوی ها، انتظارات و واقعیت های گاه مضحک اولین تجربیات جنسی را به تصویر می کشد. این رویکرد واقع گرایانه و بدون سانسور، باعث می شود فیلم برای مخاطبان نوجوان ملموس تر و معتبرتر باشد. فیلم به ما یادآوری می کند که تجربه جنسی در نوجوانی لزوماً آن طور که در فیلم ها و رسانه ها نشان داده می شود، عالی و بی نقص نیست، بلکه می تواند با خجالت، دست و پا چلفتی بودن و حتی ناامیدی همراه باشد.

تغییر و پذیرش

در طول فیلم، شخصیت ها درس های مهمی درباره تغییر و پذیرش می آموزند. آن ها متوجه می شوند که زندگی پس از دبیرستان متفاوت خواهد بود و دوستی هایشان نیز شکل جدیدی به خود خواهد گرفت. این پذیرش، هرچند دردناک، اما بخش مهمی از فرآیند بلوغ است. فیلم نشان می دهد که رشد کردن به معنای رها کردن گذشته نیست، بلکه به معنای پذیرش تغییر و آمادگی برای فصل جدیدی از زندگی است. این پیام در انتها، به فیلم عمق و معنای بیشتری می بخشد.

موفقیت و میراث: چرا Superbad ماندگار شد؟

«سوپربد» نه تنها در گیشه موفقیت چشمگیری داشت، بلکه توانست تحسین منتقدان را نیز به خود جلب کند و تأثیر ماندگاری بر ژانر کمدی بر جای بگذارد.

استقبال منتقدان و موفقیت تجاری

با بودجه ای حدود ۲۰ میلیون دلار، «سوپربد» در گیشه جهانی بیش از ۱۷۰ میلیون دلار فروش کرد که نشان دهنده موفقیت تجاری خارق العاده آن است. علاوه بر این، فیلم با تحسین گسترده منتقدان مواجه شد. منتقدان از فیلمنامه هوشمندانه، دیالوگ های بامزه، و اجرای بی نظیر بازیگران تمجید کردند. بسیاری آن را به عنوان یکی از بهترین کمدی های سال و حتی یکی از بهترین کمدی های نوجوانانه تاریخ سینما ستودند. این استقبال دوگانه، هم از سوی مخاطبان عام و هم از سوی جامعه منتقدان، نشان از کیفیت بالای اثر داشت.

تأثیر بر ژانر کمدی

«سوپربد» با نمایش کمدی های بی پرده و شخصیت محور، مسیر را برای نسل جدیدی از کمدی های بزرگسالانه هموار کرد. این فیلم نشان داد که می توان با طنزی صریح و بدون سانسور، به مسائل واقعی و جدی دوران بلوغ پرداخت و همچنان فیلمی خنده دار و تأثیرگذار ساخت. رویکرد آن به دوستی، بلوغ و مسائل جنسی، الهام بخش بسیاری از فیلمسازان و نویسندگان پس از خود شد. این فیلم به ژانر کمدی نوجوانانه جان تازه ای بخشید و آن را از کلیشه های مرسوم خارج کرد.

جایگاه در فرهنگ پاپ

«سوپربد» به سرعت جایگاه خود را در فرهنگ پاپ پیدا کرد. نقل قول های معروف از فیلم، به ویژه دیالوگ های مک لاوین، به میم ها و جوک های اینترنتی تبدیل شدند و به طور گسترده ای در شبکه های اجتماعی مورد استفاده قرار گرفتند. ارجاعات به فیلم در دیگر برنامه های تلویزیونی و فیلم ها نیز دیده شد، که همگی نشان از عمق نفوذ آن در آگاهی جمعی داشت. این بازخوردهای طرفداران و حضور مداوم فیلم در بحث ها و فهرست های «بهترین کمدی ها»، از ماندگاری آن حکایت دارد.

ماندگاری فیلم

با گذشت بیش از یک دهه از اکران «سوپربد»، محبوبیت آن نه تنها کاهش نیافته، بلکه با هر نسل جدید از نوجوانان، دوباره کشف و مورد تحسین قرار می گیرد. دلایل این ماندگاری چندگانه است:

• صداقت و اصالت: فیلم با صداقتی کم نظیر به دغدغه های واقعی نوجوانان می پردازد.
• کمدی جهانی: شوخی ها و موقعیت های کمدی آن، فارغ از زمان و مکان، همچنان خنده دار هستند.
• شخصیت های قابل لمس: شخصیت ها به قدری واقعی و انسانی هستند که هر کسی می تواند بخشی از خود را در آن ها پیدا کند.
• پیام های عمیق: فراتر از کمدی، فیلم پیام های مهمی درباره دوستی، بلوغ و پذیرش تغییر ارائه می دهد.

«سوپربد» نه تنها یک موفقیت تجاری و هنری بود، بلکه با تأثیر عمیق خود بر ژانر کمدی و جایگاه تثبیت شده اش در فرهنگ پاپ، به یکی از نمادهای ماندگار سینمای کمدی مدرن تبدیل شده است.

پشت صحنه و نکات ناگفته

داستان شکل گیری «سوپربد» به خودی خود به اندازه خود فیلم جذاب است و نشان دهنده رویکرد خلاقانه تیم سازنده است.

داستان نگارش فیلمنامه

فیلمنامه «سوپربد» توسط ست روگن و اوان گلدبرگ نوشته شده است. نکته جالب اینجاست که آن ها نگارش این فیلمنامه را در سن ۱۳ سالگی و بر اساس تجربیات واقعی خودشان از دوران دبیرستان، به ویژه تلاش هایشان برای خرید مشروب و شرکت در مهمانی ها، آغاز کردند. این صداقت و ریشه های واقعی در تجربه شخصی، به فیلمنامه اصالتی بی نظیر بخشید. آن ها سال ها این فیلمنامه را در کشوهای خود نگه داشتند و بارها آن را بازنویسی کردند تا سرانجام به مرحله تولید رسید. نام شخصیت های اصلی، ست و اوان، مستقیماً از نام خود نویسندگان برگرفته شده است.

فرایند انتخاب بازیگران

انتخاب بازیگران برای نقش های اصلی، فرآیندی پیچیده بود. در ابتدا قرار بود ست روگن نقش ست را بازی کند، اما با گذر زمان و رسیدن به سنین بالاتر، مشخص شد که او برای نقش یک نوجوان دبیرستانی بیش از حد مسن است. در نهایت، جونا هیل که از قبل با روگن و اپتاو همکاری هایی داشت، برای نقش ست انتخاب شد. نقش اوان نیز پس از تست های متعدد به مایکل سرا رسید. مهم ترین چالش، یافتن بازیگری برای نقش فوگل (مک لاوین) بود. کریستوفر مینتس-پلس، با وجود اینکه تجربه بازیگری چندانی نداشت، با تست بازیگری خاص خود، توانست نظر ست روگن و جاد اپتاو را جلب کند. بسیاری از کلمات و عباراتی که در فیلمنامه مک لاوین نوشته شده بود، از سبک صحبت کردن واقعی کریستوفر نشأت می گرفت.

داستان های بامزه از سر صحنه فیلمبرداری

فیلمبرداری «سوپربد» پر از لحظات خنده دار و بداهه پردازی های خودجوش بود. ست روگن و بیل هیدر به دلیل شیمی قوی و توانایی شان در بداهه پردازی، بسیاری از دیالوگ های بین دو افسر پلیس را در محل فیلمبرداری خلق کردند. گرگ موتلا، کارگردان، آزادی زیادی به بازیگران داده بود تا با شخصیت هایشان بازی کنند و لحظات کمدی جدیدی خلق کنند. برای مثال، صحنه ای که ست و اوان در سوپرمارکت تلاش می کنند مشروب بخرند، بارها با بداهه پردازی های متفاوت فیلمبرداری شد تا خنده دارترین نسخه انتخاب شود.

جزئیات تولید و چگونگی شکل گیری فیلم

«سوپربد» توسط جاد اپتاو، یکی از چهره های برجسته کمدی در هالیوود، تهیه کنندگی شد. اپتاو به دلیل حمایت از استعدادهای جدید و روش خاص خود در تولید کمدی های شخصیت محور، شناخته شده است. رویکرد اپتاو در ترکیب کمدی خشن با هسته ای عاطفی و انسانی، به خوبی در «سوپربد» مشهود است. همکاری بین نویسندگان، کارگردان و تهیه کننده، باعث شد که فیلم با وجود مضامین بی پرده اش، همچنان دلنشین و همدلی برانگیز باقی بماند. این ترکیب از استعدادها و تجربیات واقعی، به «سوپربد» اجازه داد تا از یک کمدی ساده فراتر رفته و به اثری با ارزش تبدیل شود.

نتیجه گیری: فراتر از یک کمدی دبیرستانی

«سوپربد» را می توان به حق، بیش از یک فیلم کمدی دبیرستانی سطحی دانست. این اثر، با تلفیق هوشمندانه طنزی بی پرده و روایتی عمیق از دوران بلوغ، به کاوش در پیچیدگی های دوستی های نوجوانانه، اضطراب های مرتبط با آینده و جستجو برای هویت می پردازد. شخصیت پردازی های ماندگار، دیالوگ های هوشمندانه و بداهه پردازی های درخشان بازیگران، همگی دست به دست هم داده اند تا فیلمی خلق شود که همزمان خنده دار، ملموس و قابل تأمل باشد.

«سوپربد» با نمایش صادقانه چالش ها و دغدغه هایی که بسیاری از ما در دوران نوجوانی با آن ها روبرو بوده ایم، توانسته است به یک اثر کلاسیک در ژانر خود تبدیل شود. این فیلم، نه تنها مسیر را برای کمدی های مدرن هموار کرد، بلکه به نمادی از یک دوره خاص از زندگی تبدیل شد که در آن دوستی ها به شدت عمیق و هر تصمیم کوچکی، سرنوشت ساز به نظر می رسد. تماشای «سوپربد»، چه برای اولین بار و چه برای مرور خاطرات، تجربه ای است که ترکیبی از خنده، تأمل و نوستالژی را به همراه دارد و به همین دلیل، بازبینی آن همواره توصیه می شود.