معرفی و نقد سریال بیگانگان

سریال «بیگانگان: زمین» (Alien: Earth)، جدیدترین اثر از فرنچایز محبوب «بیگانه» و ساخته نوآ هاولی، مخاطب را به سفری پرهیجان در جهانی می برد که مرزهای هویت و انسانیت در آن مبهم شده اند. اگر انسان نیستم، پس چه هستم؟ این پرسش فلسفی، هسته اصلی این سریال علمی-تخیلی و ترسناک را تشکیل می دهد و با ارجاع به ریشه های ژانر وحشت در کنار پرداختن به مفاهیم عمیق هوش مصنوعی و جاودانگی، تجربه ای منحصر به فرد را ارائه می کند.

«بیگانگان: زمین» به عنوان اولین سریالی از این فرنچایز که داستان خود را عمدتاً بر روی سیاره زمین متمرکز کرده، رویکردی تازه به دنیای نمادین «بیگانه» می بخشد. این سریال نه تنها به هیولاهای کلاسیک و جدید می پردازد، بلکه به کنکاش در مفاهیم پیچیده تر و اخلاقی ناشی از پیشرفت های تکنولوژیک می پردازد؛ از جمله ترکیب آگاهی انسانی با بدن های رباتیک و پیامدهای آن برای بقای بشریت. با کارگردانی هنرمندانه و فیلمنامه ای که سعی دارد تعادل میان اکشن، وحشت و درام فلسفی را حفظ کند، «بیگانگان: زمین» چالشی تازه برای ذهن بینندگان رقم می زند.

شناسنامه سریال بیگانگان: زمین (Alien: Earth)

«بیگانگان: زمین» تحت رهبری نوآ هاولی، خالق تحسین شده آثاری چون «فارگو» و «لژیون»، وارد دنیای پرمخاطب فرنچایز «بیگانه» می شود. هاولی با سابقه درخشانی که در خلق داستان های پیچیده و شخصیت محور دارد، تلاش کرده است تا رویکردی تازه و متفاوت به این جهان ارائه دهد. این سریال که توسط شبکه FX تولید و از طریق پلتفرم های هولو و دیزنی+ منتشر می شود، مخاطبان را به سال ۲۱۲۰، یعنی دو سال پیش از وقایع فیلم اصلی «بیگانه» (۱۹۷۹)، می برد و زمین را به مرکز جدال های هولناک تبدیل می کند.

عنوان اصلی	Alien: Earth
عنوان فارسی	بیگانه: زمین / بیگانگان: زمین
سازنده و شورانر	نوآ هاولی (Noah Hawley)
ژانر	علمی-تخیلی، ترسناک، درام فلسفی، اکشن
سال تولید و پخش	۲۰۲۵ (شبکه FX و پلتفرم Hulu/Disney+)
تعداد قسمت ها	۸ قسمت (فصل اول)
بازیگران اصلی	سیدنی چندلر (وندی)، تیموتی الیفنت (کرش)، الکس لاتر (هرمیت)، ساموئل بلنکین (بوی کاوالیر)، بابو سیسی (مارو)
امتیاز IMDb (تقریبی)	۷.۴ از ۱۰
امتیاز Rotten Tomatoes (تقریبی)	۹۳٪

داستان و روایت: جهانی در آستانه تغییر

روایت «بیگانگان: زمین» در سال ۲۱۲۰ میلادی آغاز می شود؛ زمانی که سیاره زمین دیگر آن مکان امن سابق نیست و در چنگال شرکت های بزرگ و قدرتمند قرار گرفته است. در این برهه، دو شرکت اصلی، یعنی ویلند-یوتانی (Weyland-Yutani) و پرادیجی (Prodigy)، بر سر سلطه و پیشرفت های تکنولوژیک رقابتی بی رحمانه دارند. گره اصلی داستان زمانی شکل می گیرد که یک سفینه تحقیقاتی متعلق به ویلند-یوتانی، به نام USCSS Maginot، در قلمرو شرکت رقیب، پرادیجی، سقوط می کند. این سقوط تنها آغازگر فاجعه ای بزرگتر است، زیرا سفینه حامل نمونه هایی از گونه های بیگانه است که پس از سقوط آزاد می شوند.

در مرکز توجه شرکت پرادیجی، پروژه ای جاه طلبانه قرار دارد که هدف آن دستیابی به «جاودانگی» است. این پروژه شامل ترکیب هوشیاری کودکان مبتلا به بیماری های لاعلاج با بدن های رباتیک پیشرفته است که به آنها «هیبرید» گفته می شود. وندی (با بازی سیدنی چندلر) به عنوان اولین نمونه موفق این هیبریدها معرفی می شود که از توانایی های فرابشری بهره مند است. او در کنار گروهی از هیبریدهای دیگر و تحت نظارت سینتتیکی مرموز به نام کرش (با بازی تیموتی الیفنت)، مأموریت می یابد تا بیگانگان رهاشده را مهار کند.

گونه های بیگانه در این سریال فراتر از زینومورف های شناخته شده هستند و شامل موجودات جدید و هولناکی می شوند که هر یک تهدیدات منحصربه فردی را به همراه دارند. سبک روایت سریال اغلب خطی است، اما گاهی اوقات با فلش بک ها و جزئیات غیرخطی، به گذشته شخصیت ها و عمق بخشیدن به پیش زمینه داستانی می پردازد. این رویکرد به مخاطب کمک می کند تا با لایه های پنهان جهان و انگیزه های شخصیت ها بیشتر آشنا شود. فضاسازی تاریک، دلهره آور و دیستوپیایی، با نورپردازی سرد و اتمسفری سنگین، به خوبی حس تهدید دائمی و بی گانگی را منتقل می کند و برای اولین بار در تاریخ فرنچایز، وحشت را به خاک زمین می کشاند.

شخصیت پردازی: انسان، هیبرید، سینتتیک

سریال «بیگانگان: زمین» در زمینه شخصیت پردازی، به ویژه برای کاراکترهای اصلی خود، بسیار عمیق و چندوجهی عمل کرده است. محور اصلی داستان حول شخصیت وندی می چرخد که نقشی پیچیده و کلیدی در تقابل انسان و ماشین ایفا می کند. وندی، به عنوان اولین هیبرید موفق، بین هویت انسانی گذشته و توانایی های فراطبیعی حال خود در کشمکش است. بازی درخشان سیدنی چندلر در نقش وندی، این کشش درونی و تحول شخصیت را به شکلی ملموس و باورپذیر به تصویر می کشد و او را به نمادی از پرسش بنیادین سریال، «اگر انسان نیستم، پس چه هستم؟»، تبدیل می کند.

کرش (با بازی تیموتی الیفنت)، شخصیت سینتتیک مرموز و جذاب سریال، مسئولیت هدایت گروه هیبریدها را بر عهده دارد. تیموتی الیفنت با اجرای منحصربه فرد خود، شخصیتی خونسرد اما پیچیده را خلق کرده که در عین وفاداری به اهداف پروژه، لایه های پنهانی از نیت و احساسات را به نمایش می گذارد. حضور کرش با آن طعنه های نیش دار و شیوه خاص ارتباطش با دیگران، به هر صحنه عمق و جذابیت خاصی می بخشد و او را به یکی از به یادماندنی ترین سینتتیک های فرنچایز تبدیل می کند.

مارو (با بازی بابو سیسی) نیز یک سایبورگ وفادار به شرکت ویلند-یوتانی است که در تلاش برای بازیابی بیگانگان رهاشده، چالش های اخلاقی و وفاداری خود را به نمایش می گذارد. تعاملات او با کرش و وندی، ابعاد مختلف این رقابت شرکتی و پیامدهای آن را آشکار می سازد. بوی کاوالیر (با بازی ساموئل بلنکین)، نابغه جاه طلب و خالق هیبریدها، نماینده ای از جاه طلبی علمی و جستجوی بی حد و مرز برای جاودانگی است. انگیزه های او و مرزهای اخلاقی که برای رسیدن به اهدافش زیر پا می گذارد، از دیگر نقاط قوت شخصیت پردازی سریال محسوب می شود.

در حالی که شخصیت های اصلی با دقت و عمق زیادی پرداخته شده اند، برخی از منتقدان به تک بعدی بودن یا عدم پرداخت کافی به شخصیت های فرعی اشاره کرده اند. این موضوع هرچند می تواند در تعادل کلی داستان تاثیرگذار باشد، اما با توجه به محوریت و پیچیدگی شخصیت های محوری مانند وندی، کرش و بوی کاوالیر، این ضعف تا حد زیادی جبران می شود و تمرکز سریال را بر روی درام مرکزی تقویت می کند.

تم ها و مفاهیم فلسفی: هویت در عصر نوین

«بیگانگان: زمین» فراتر از یک سریال علمی-تخیلی و ترسناک صرف، به کندوکاوی عمیق در مفاهیم فلسفی می پردازد که هویت انسان را در عصر تکنولوژی به چالش می کشد. محور اصلی این کنکاش، پرسش از «هویت و مرز میان انسان و ماشین» است. ایده «هیبریدها» و «سینتتیک ها» نه تنها به عنوان عناصر داستانی، بلکه به عنوان استعاره هایی برای بررسی اشکال جدید وجود و ماهیت بشریت به کار گرفته شده اند. این سریال با طرح سوال «اگر انسان نیستم، پس چه هستم؟»، مخاطب را به تفکر درباره تعریف انسان در دنیایی که تکنولوژی مرزهای بیولوژیکی را درهم می شکند، دعوت می کند.

یکی دیگر از تم های محوری، «جاودانگی و اخلاق» است. پروژه «جاودانگی» شرکت پرادیجی و انتقال هوشیاری کودکان بیمار به بدن های رباتیک، سوالات اخلاقی عمیقی را مطرح می کند. آیا دستکاری در طبیعت انسان برای رسیدن به بقای ابدی، توجیه پذیر است؟ این پرسش ها در بستر یک درام پرتنش، پیامدهای انسانی و اخلاقی چنین اقداماتی را به وضوح نشان می دهد و مخاطب را با دوگانگی های اخلاقی مواجه می سازد.

«سلطه شرکت های بزرگ» و رقابت بی رحمانه میان ویلند-یوتانی و پرادیجی، تصویری دیستوپیایی از آینده بشریت ارائه می دهد که در آن، سود و قدرت شرکت ها بر سرنوشت افراد و اخلاق اجتماعی ارجحیت دارد. این تم، نقد اجتماعی قدرتمندی را نسبت به سرمایه داری بی مهار و تاثیر آن بر پیشرفت تکنولوژی و جامعه انسانی به همراه دارد. همچنین، «ترس از ناشناخته ها» که از ریشه های اصلی فرنچایز «بیگانه» است، با طراحی موجودات جدید و هولناک، به شکلی تازه بازتولید شده و وحشتی وجودی را در دل مخاطب می افکند.

«بیگانگان: زمین به شکلی استادانه، مرز میان وحشت بیولوژیکی و دغدغه های وجودی هوش مصنوعی را درمی نوردد، و پرسش از چیستی انسان را در جهانی تحت سیطره تکنولوژی، بار دیگر مطرح می کند.»

در زمینه «نقد نوستالژی و استعاره ها»، سریال رویکردی دوگانه دارد. برخی منتقدان، مانند دیجی کالا مگ، به «غرق شدن بیش از حد در نوستالژی» و بازسازی مستقیم صحنه هایی از فیلم های قبلی (همچون اپیزود پنجم که به فیلم اصلی ۱۹۷۹ ارجاع می دهد) انتقاد کرده اند. این رویکرد می تواند برای طرفداران قدیمی فرنچایز جذاب باشد، اما ممکن است در برخی موارد مانع از نوآوری و بسط هرچه بیشتر دنیای سریال شود. در مورد «استعاره پیتر پن» و ارتباط آن با شخصیت وندی و بوی کاوالیر، منتقدان آن را گاهی «لوس» و «هجی شده» توصیف کرده اند. با این حال، می توان دیدگاه متعادل تری ارائه داد؛ این استعاره، هرچند ممکن است به صراحت بیان شود، اما در تلاش است تا مفاهیم پیچیده جاودانگی، از دست دادن کودکی و مسئولیت خالق را در قالبی آشنا برای مخاطب بیان کند. این رویکرد، در حالی که برای برخی از بینندگان ممکن است بیش از حد مستقیم به نظر برسد، برای دیگران به عنوان راهی برای درک عمیق تر پیام های فلسفی سریال عمل می کند.

جلوه های ویژه و طراحی بصری: خلق وحشت و زیبایی

یکی از برجسته ترین ابعاد سریال «بیگانگان: زمین»، کیفیت خیره کننده جلوه های ویژه و طراحی بصری آن است که نقش کلیدی در خلق اتمسفری منحصر به فرد و ترسناک ایفا می کند. فضاسازی و نورپردازی دقیق، با استفاده هنرمندانه از رنگ های سرد، سایه های عمیق و کنتراست های تند، به خوبی حس دلهره، بیگانگی و ماهیت دیستوپیایی جهان سریال را به مخاطب منتقل می کند. هر قاب با دقت فراوان طراحی شده تا نه تنها اطلاعات داستانی را منتقل کند، بلکه بار احساسی و وحشت نهفته در محیط را نیز تقویت نماید.

در زمینه طراحی موجودات بیگانه، «بیگانگان: زمین» نوآوری هایی را به نمایش می گذارد که فراتر از زینومورف ها و فیس هاگرهای کلاسیک است. این موجودات جدید، با طراحی های هولناک و خلاقانه، به خوبی با گونه های شناخته شده فرنچایز ادغام شده و دامنه تهدید را گسترش می دهند. مهم تر از آن، تاکید بر استفاده هوشمندانه از جلوه های مکانیکی در کنار CGI است. این رویکرد، به ویژه در خلق هیولاها و زینومورف ها، به واقع گرایانه تر شدن آن ها کمک شایانی کرده و حس حضور فیزیکی و ملموس این موجودات را افزایش می دهد؛ نکته ای که توسط بسیاری از منتقدان به عنوان یک نقطه قوت برجسته ذکر شده است.

طراحی صحنه و دکوراسیون نیز در بسط جهان «بیگانه» بر روی زمین نقش حیاتی دارد. معماری و طراحی داخلی خاص هر یک از شرکت ها، به ویژه ویلند-یوتانی و پرادیجی، با موتیف های بصری منحصربه فرد خود، هویت و فلسفه هر شرکت را منعکس می کند. از لابراتوارهای پیشرفته و سرد پرادیجی تا فضاهای صنعتی و تکنولوژیک ویلند-یوتانی، هر محیط به تنهایی داستانی از این جهان دیستوپیایی را روایت می کند. حتی در اپیزودهایی که به بازسازی صحنه های کلاسیک فیلم اصلی (۱۹۷۹) می پردازند، تیم تولید با وفاداری به جزئیات، محیط و سفینه «نوسترومو» را با دقت شگفت انگیزی بازآفرینی کرده است.

کارگردانی بصری نوآ هاولی نیز از دیگر ویژگی های برجسته سریال است. او با استفاده از زوایای دوربین غیرمتعارف، حرکت های سیال دوربین و تدوین خاص، تجربه ای بصری عمیق و گاهی سورئال را ایجاد می کند. این سبک کارگردانی، نه تنها به زیبایی شناسی کلی سریال کمک می کند، بلکه در القای حس اضطراب، تنش و عدم قطعیت به مخاطب نیز بسیار موثر است و او را به قلب وحشت می کشاند.

موسیقی و صداگذاری: ارتقاء حس دلهره

در «بیگانگان: زمین»، موسیقی متن و صداگذاری نقشی فراتر از صرفاً همراهی با تصاویر ایفا می کنند؛ آن ها به ابزارهایی حیاتی برای ساختارشکنی حس دلهره، تعلیق و اتمسفر کلی سریال تبدیل می شوند. موسیقی متن با ترکیب ملودی های نگران کننده و هارمونی های ناهمگون، به شکلی زیرپوستی حس ترس و بیگانگی را در مخاطب می افکند. این موسیقی نه تنها در صحنه های پرهیجان، بلکه در لحظات آرام تر نیز حضور دارد و با ایجاد جوی از عدم امنیت، به عمق داستان و پیچیدگی های روانشناختی شخصیت ها کمک می کند.

افکت های صوتی نیز با دقت وسواس گونه ای طراحی شده اند تا مخاطب را به طور کامل در دنیای سریال غوطه ور سازند. از صداهای خزیدن موجودات بیگانه در سایه ها و زمزمه های تکنولوژیکی محیط های دیستوپیایی، تا انفجارها و صداهای وحشتناک زینومورف ها، هر عنصر صوتی به گونه ای انتخاب شده که حس واقعیت و تهدید را به حداکثر برساند. ترکیب ماهرانه موسیقی و افکت های صوتی، فضایی تنش آلود و فراموش نشدنی خلق می کند که در آن، سکوت به همان اندازه سر و صدا، وحشت آفرین است و مخاطب را در حالت انتظار و اضطراب دائمی نگه می دارد.

نقاط قوت و ضعف سریال Alien: Earth (تحلیل جامع و مقایسه ای)

«بیگانگان: زمین» با وجود پتانسیل های فراوان و نوآوری هایی که به فرنچایز «بیگانه» آورده، مانند هر اثر دیگری، دارای نقاط قوت و ضعف خاص خود است که در ادامه به تحلیل آن ها می پردازیم.

نقاط قوت

• دنیاسازی قوی و بسط خلاقانه فرنچایز: سریال با انتقال داستان به زمین و معرفی مفاهیم جدیدی چون هیبریدها و شرکت های قدرتمند، به طرز چشمگیری جهان «بیگانه» را گسترش داده و ابعاد تازه ای به آن بخشیده است. این رویکرد، پویایی و چندلایگی بیشتری نسبت به عناوین اخیر فرنچایز ایجاد می کند.
• پرداخت عمیق به تم های فلسفی: کندوکاو در مفاهیمی چون هویت، انسانیت، جاودانگی، و اخلاقیات در سایه پیشرفت تکنولوژی، از نقاط قوت اصلی سریال است. این پرسش های عمیق، مخاطب را به تفکر وامی دارد و «بیگانگان: زمین» را از یک اثر صرفاً ترسناک یا اکشن متمایز می کند.
• شخصیت پردازی محوری قدرتمند و پیچیده: شخصیت هایی مانند وندی و کرش، با لایه های متعدد و کشمکش های درونی، به خوبی پرداخت شده اند. بازی درخشان سیدنی چندلر و تیموتی الیفنت، عمق بیشتری به این کاراکترها می بخشد و آن ها را باورپذیر می سازد.
• جلوه های بصری خیره کننده و طراحی تولید باکیفیت: استفاده هنرمندانه از نورپردازی تاریک، طراحی صحنه و دکوراسیون خاص هر کمپانی، و بهره گیری هوشمندانه از جلوه های ویژه مکانیکی برای هیولاها، به خلق اتمسفری دیستوپیایی و واقعی کمک شایانی کرده است.
• اجراهای درخشان بازیگران اصلی: تیموتی الیفنت در نقش کرش و سیدنی چندلر در نقش وندی، با بازی های خود اعتبار و جذابیت ویژه ای به سریال بخشیده اند.

نقاط ضعف

• ریتم کند و پیچیدگی گاهی بیش از حد: برخی منتقدان، از جمله دیجی کالا مگ و زنگ تفریح، به کندی پیشرفت داستان و گاهی پیچیدگی مفرط روایت اشاره کرده اند. این کندی ممکن است برای برخی از بینندگان که انتظار اکشن سریع تری دارند، خسته کننده باشد، اگرچه به عقیده برخی دیگر، به عمق بخشیدن به تم های فلسفی کمک می کند.
• نوستالژی گرایی افراطی و بازسازی: همانطور که دیجی کالا مگ اشاره کرده، سریال گاهی بیش از حد به فیلم های قبلی فرنچایز وام می گیرد و حتی یک اپیزود کامل به بازسازی مستقیم فیلم «بیگانه» (۱۹۷۹) اختصاص داده شده است. این رویکرد، در حالی که برای طرفداران قدیمی جذاب است، می تواند مانع از نوآوری و پیشرفت داستانی شود.
• حفره های داستانی و عدم منطق برخی اتفاقات: قدرت های فرابشری وندی که انگار هیچ حد و حدودی نمی شناسد، گاهی با منطق دنیای «بیگانه» در تضاد است و می تواند تهدید زینومورف ها را کاهش دهد. همچنین، عدم همخوانی تکنولوژی سال ۲۱۲۰ با پیشرفت های فیلم اصلی (۱۹۷۹) و برخی تناقضات جزئی دیگر نیز مطرح شده است.
• ضعف در پرداخت برخی شخصیت ها/داستان های فرعی: نقد زنگ تفریح به تک بعدی بودن برخی شخصیت های فرعی و عدم پرداخت کافی به داستان های آن ها اشاره می کند که می تواند از پتانسیل های سریال بکاهد.
• «هجی کردن» مفاهیم فلسفی: دیجی کالا مگ این نقد را مطرح کرده که سریال به جای القای طبیعی مفاهیم فلسفی در ذهن بیننده، آن ها را به صراحت و گاهی لوس بیان می کند (مانند استعاره پیتر پن). این رویکرد ممکن است برای بخشی از مخاطبان که به دنبال ظرافت بیشتری در بیان تم ها هستند، ناخوشایند باشد.

مقایسه با فرنچایز Alien و آثار مشابه

سریال «بیگانگان: زمین» با وجود ریشه های عمیق در فرنچایز محبوب «بیگانه»، مسیری متفاوت را در پیش می گیرد که آن را هم از فیلم های اصلی و هم از بسیاری از آثار علمی-تخیلی مشابه متمایز می کند. در مقایسه با فیلم اصلی «Alien» ریدلی اسکات که بر وحشت روانشناختی و فضایی بسته تمرکز داشت، و «Aliens» جیمز کامرون که به اکشنی پرهیجان تر روی آورد، «بیگانگان: زمین» ترکیبی متعادل تر از این دو رویکرد را ارائه می دهد. این سریال تلاش می کند هم وحشت وجودی و کشنده بیگانگان را حفظ کند و هم عناصری از اکشن و درام را به آن بیفزاید.

ارتباط آن با فیلم «پرومتئوس» (Prometheus) و «بیگانه: کاوننت» (Alien: Covenant) ساخته خود ریدلی اسکات نیز قابل تأمل است. هر سه اثر به طرح سوالات فلسفی درباره خالق و مخلوق، ریشه های زندگی و جاه طلبی های انسان می پردازند. با این حال، «بیگانگان: زمین» این مفاهیم را در بستری زمینی و با تمرکز بیشتر بر هوش مصنوعی و هیبریدها، به شکلی متفاوت بسط می دهد.

در مقایسه با سایر آثار برجسته ژانر علمی-تخیلی که به هوش مصنوعی و بیگانگان می پردازند، مانند «بلید رانر» (Blade Runner) یا «اِکس ماکینا» (Ex Machina)، «بیگانگان: زمین» سعی دارد این تم ها را در یک بستر ترسناک و با ریشه های بیولوژیکی فرنچایز «بیگانه» ادغام کند. در حالی که «بلید رانر» به مفهوم هویت و انسانیت ربات ها به شکلی نوآر و فلسفی می پردازد و «اِکس ماکینا» به مرزهای اخلاقی خلق هوش مصنوعی فوق هوشمند، «بیگانگان: زمین» با معرفی «هیبریدها» (ترکیب ذهن انسان با بدن رباتیک) رویکردی منحصربه فرد را دنبال می کند که به طور مستقیم با بقای نسل بشر گره خورده است. این سریال با ارائه ترکیبی از اکشن، دلهره، و درام فلسفی، تلاش می کند تا جایگاه خود را به عنوان اثری برجسته و متفاوت در این ژانر تثبیت کند.

آیا سریال بیگانگان: زمین ارزش دیدن دارد؟ (جمع بندی و نتیجه گیری)

«بیگانگان: زمین» با ورود جسورانه به دنیای محبوب «بیگانه» و تمرکز بر زمین به جای فضای بی پایان، یک تجربه بصری و فکری متفاوت را برای مخاطبان فراهم می آورد. این سریال نه تنها به وحشت بیولوژیکی و تعلیق آشنای فرنچایز وفادار است، بلکه با پرداختن عمیق به تم های فلسفی هویت، انسانیت، جاودانگی و اخلاقیات در عصر تکنولوژی، لایه های جدیدی به آن می افزاید. نوآ هاولی، با کارگردانی هنرمندانه و طراحی تولید باکیفیت، موفق شده است دنیایی دیستوپیایی، تاریک و در عین حال زیبا خلق کند که تماشاگر را به چالش می کشد.

با وجود نقاط قوتی چون دنیاسازی قوی، شخصیت پردازی محوری پیچیده (به ویژه وندی و کرش) و اجراهای درخشان بازیگران، «بیگانگان: زمین» خالی از ضعف نیست. ریتم گاهی کند داستان، پیچیدگی های بیش از حد، و همچنین ارجاعات مکرر به نوستالژی فیلم های قبلی (که در برخی موارد مانع از نوآوری می شود) از جمله این ضعف ها هستند. همچنین، برخی حفره های داستانی و ناتمامی خطوط روایی در پایان فصل اول، ممکن است رضایت بخشی از بینندگان را خدشه دار کند. با این حال، این ضعف ها در برابر جاه طلبی های روایی و بصری سریال و عمق مفاهیم فلسفی که ارائه می دهد، تا حد زیادی قابل چشم پوشی است.

برای طرفداران پر و پا قرص فرنچایز «بیگانه» که به دنبال بسط این جهان در بستری جدید و با چالش های فکری عمیق تر هستند، و نیز علاقه مندان به ژانرهای علمی-تخیلی و ترسناک که از داستان های پیچیده و شخصیت محور لذت می برند، «بیگانگان: زمین» قطعا ارزش تماشا دارد. این سریال نه تنها شما را می ترساند، بلکه به تفکر وا می دارد که «اگر انسان نیستم، پس چه هستم؟». با توجه به پایان باز سریال و پتانسیل بالای آن برای فصل های بعدی، امید است که در ادامه نقاط ضعف برطرف شده و شاهد یک شاهکار تمام عیار در این فرنچایز باشیم.

امتیاز نهایی: ۷.۵ از ۱۰